Το ιδεώδες απόγευμα
το απαλό αεράκι και η κουρτίνα
το δροσερό σεντόνι και το πόδι σου
η ανάμνηση του σώματος
σε ανορθόδοξη στάση
και η αλμύρα παντού.
Ύστερα το στήθος και η ρώγα σου
το σημάδι της βίας μου στους γλουτούς σου
το ρόδο χυμώδες, κατακόκκινο
αυτή η χυδαία γύμνια σου με τόση αγιότητα
ήχος της θάλασσας και στιγμιαίοι ουρανοί
στο ανοιγόκλεισμα της κουρτίνας
και η συμφωνική των τζιτζικιών
Στο βάθος του ορίζοντα το πλοίο που χάσαμε
και η γλυκιά αίσθηση της παρανομίας μας
απέναντι στο νόμο της επιστροφής
Τέλος, η αναμενόμενη απόλυση
που την γιορτάσαμε με άλλες δέκα μέρες στο νησί
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
είσαι μάστορας ρε φίλε :)
21fps
Δέμωνα, έχεις εντυπωσιακή παρατηρητικότητα ακόμη και στις πιο ανορθόδοξες στιγμές:)
Κάτουρ, οι μάστορες αφήνουν έργα εγώ απλώς αποτυπώματα - πάντως μερσί:)
Χ2, δεν είναι παρατηρητικότητα, αλλά ισχυρή εντύπωση - η καθημερινότητα μου ξεφεύγει αλλά οι δυνατές στιγμές ζουν στην παραμικρή λεπτομέρειά τους μέσα μου...:)
αποτυπώματα αφήνουν οι κλέφτες. Και ο ροζ πάνθηρας! Καλή σου μέρα.
Και ο ροζ δαίμων :Ρ
καλή σου μέρα κι εσένα
Ροζ χρώμα με τίποτα δεν θα σου έδινα,πρίγκηψ, σε παχαίνει.
Διαβάζω αυτό, κι εκείνα τα τσιγαρόχαρτα που έστριψες τις προάλλες και ξέρω γιατί σε γουστάρω, κι αν ήσουν εδώ θα 'μουν στ'αλήθεια φίλη σου.
Εμένα μ' αρέσει πώς συνδέεις την "ανορθόδοξη στάση" με το "βάθος του ορίζοντα". Ελπίζω να μην χάθηκε για πάντα το πλοίο σ' εκείνο το βάθος:)
Ρε Δέμωνα, να σε ρωτήσω κάτι, μια που ξέρεις τα πάντα και προβληματίζεσαι; Αν ο μόνος τρόπος να παραμείνει κανείς αυθεντικός είναι να μείνει αγράμματος,μήπως ο μόνος τρόπος για να παραμείνει κανείς ερωτικός είναι να μείνει αγάμητος;
Χ2,
1. Ο καθένας προσέχει ότι έχει στο μυαλό του ;)
2. Στην τελευταία ερώτηση νομίζω πως ο κατάλληλος να απαντήσει είναι ο εαυτός σου - όπως σε όλα μας τα ερωτήματα άλλωστε...
Σπείρα, περίμενες τόσο καιρό να το καταλάβεις; :Ρ
Ε, όχι δα! Μην είσαι μετριόφρων! Και ο δυνατός καλλιτέχνης μανιπουλάρει την προσοχή μας! Όσο για την τελευταία ερώτηση, με συμπαθάς δηλαδή, αλλά εσύ γράφεις τα αποφθέγματα, εγώ θα απαντήσω;
Όλα εγώ θα τα κάνω; :Ρ
Λοιπόν αυτό μου θυμίζει ένα γύρισμα. Πανικός, το συνεργείο, κόσμος και όλοι φωνάζανε στο σκηνοθέτη "Δημήτρη, πού να πάω τα φώτα;", "Δημήτρη, εντάξει είναι εδώ η καρέκλα;" και πάει λέγοντας. Κάποια στιγμή έρχεται ο διευθυντής φωτογραφίας και τον ρωτάει "Δημήτρη, πού να βάλω την κάμερα;". Και απαντάει αυτός: "ρε πούστηδες κι αυτό εγώ πρέπει να το πω;"
Δημοσίευση σχολίου