Προδότρα γέννα

Αυτό που με κάνει να σωπαίνω

είναι ο σεβασμός στο χάος
προπάτορας εξέγερσης κι οδύνη
μιας νέας γέννας
από τους θλιβερά φτωχούς
απόγονους σκλάβων που θρυμμάτισαν
τα μπράτσα τους, τα γόνατά τους, τις καρδιές τους
για να δοξαστεί ένας Τουταγχαμών, ένας Ραμσής
ή ένας Μέμνωνας

Είναι η θλίψη μιας επίγνωσης

Γιατί κι εμείς και άλλοι, κι άλλοι
παρόμοια όνειρα
σε δρόμους με ερπύστριες
και μυδραλιοβόλα
ελπίδες όμοιες αρχαίων στεναγμών
κυοφορήσαμε

Κι όση ελπίδα
κι όση προσμονή στην κύηση
τόσο προδότρα ήταν πάντα η γέννα