Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Ένα βλέμμα από το μέλλον

"Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η απέχθεια κατοπινών γενεών, να ασχολούνται με την κληρονομιά εκείνης της περιόδου στην οποία δεν βασίλευαν ζωντανοί άνθρωποι, αλλά ανθρωποειδή της κοινής γνώμης."

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Το κλάμα του Emigrantou



Ώρια μου ροντινέddα
πλέα τάλασσα σ αγκουάddει
τσε απού ρτεσαι και στάζει
μ ούτον καλόν τζιαιρό.

Βαστά το πέτον άσπρο
μαύρε βαστά τες άλε
σταυρί κουλόρ ντι μάρε
με τη η κούντα λιο νοιττή.

Αρώτησα τη μάνα μου
την πλέον αγαπημένη
έχει τόσο κα με μένει
πούρου ναχει να με δει.

Αρώτησα τον τσιούρη μου
σ όλη την γκετονία
τσε αν είχεν ομιλία
πόσα είχε να μου πει.

Καημένον μπρος την τάλασσα
εβώ σε κανονώ
λίον γκέρνει λίον καλέει
λίον εγγίτζει το νερό.

Μα σου τιπό μου λέει
για πόσα σε ρωτώ
λίον γκέρνει λίον καλέει
λίον εγγίτζει το νερό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Ένα φαιδρό ανάγνωσμα για τις γιορτές

Το να προσπαθείς να κάνεις διάλογο με ανθρώπους εμποτισμένους από σωτηριολογικές ιδεολογίες, είναι σα να προσπαθείς να γκρεμίσεις τοίχο με το κεφάλι σου.

..............................


ΔemΩΝ  Yesterday 09:09 PM
Γράφω αυτό το "σχόλιο" όχι για να δημοσιευτεί σώνει και καλά, καθώς γνωρίζω πως ελέγχετε τα σχόλια που δημοσιεύτε, αλλά για να εκφράσω ιδιωτικά μια απορία. Διαβάζω εδώ και καιρό το μπλογκ σας με πολύ ενδιαφέρον και παρότι διαφωνώ με πολλά ζητήματα που θέτετε, θεωρώ πως εδώ μέσα γίνεται μια πολύ σοβαρή συζήτηση για την αριστερά και το μέλλον της - μια συζήτηση απαραίτητη, ή μάλλον για να ακριβολογούμε, ζωτική για την ίδια την ύπαρξη της αριστεράς. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το γεγονός πως ενώ (αν έχω αντιληφθεί καλά) ζείτε στην Κύπρο, σε μια περίοδο άκρως εμδιαφέρουσα - δηλαδή σε μια χρονική στιγμή που θα μπορούσε κανείς να την εκλάβει ως ένα πολιτικό/κοινωνικό πείραμα, δεν ασχολείστε καθόλου με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα του τόπου διαμονής σας. Τι εννοώ λέγοντας ενδιαφέρουσα περίοδο: 1) Κομμουνιστικό Κόμμα στην κυβέρνηση - επίσης ρυθμιστής της πολιτικής τάξης και πραγματικότητας επί 30ετία. 2) Δημιουργία μιας ιδιότυπης "νέας" εθνικής, ή μάλλον πολιτειακής, ταυτότητας.

Αυτό που προσπαθώ να πω με αυτή μου την παρέμβαση είναι πως η θεωρία είναι καλή και άγια και πάνω απ' όλα απαραίτητη. Εδώ όμως έχετε την εμπειρία μπροστά στα μάτια σας, εξελίσσεται, διαδραματίζεται: ο μαρξισμός (;) στην εξουσία, πολύπλοκες αλλά ζώσες "εθνικές διεργασίες" - όλα αυτά δεν σας προκαλούν να τα αναλύσετε;

Με εκτίμηση...

RDAntonis  Yesterday 10:11 PM in reply to ΔemΩΝ
Κοίτα να δεις σύμπτωση, ΔεμΩΝ. Μόλις τώρα, και πριν δω το σχόλιό σου, ανέβασα κείμενο για τα εν Κύπρω τεκταινόμενα, και μάλιστα κείμενο όπου αυτοί στους οποίους πετάω το γάντι ιδιοποιούνται ακριβώς το κείμενο που σχολίασες.

Αφού λοιπόν ρωτάς, να σε ρωτήσω και εγώ την άποψή σου για τα όσα γράφονται στην τελευταία ανάρτηση. Θα ήθελες να τοποθετηθείς για το πώς βλέπεις τη χρήση Μπελαντή από το Indymedia Cyprus?

RDAntonis  Yesterday 10:32 PM
"ο μαρξισμός (;) στην εξουσία"

Sorry, αυτό δεν το είχα προσέξει. Καλό, πολύ καλό. Γέλασα!

ΔemΩΝ  Yesterday 10:58 PM
Αυτό το site δεν το γνωρίζω - θέλω να πω πως δεν το έχω επισκεφτεί ποτέ. Σήμερα (τώρα μόλις!), έχοντας λίγη ώρα διαθέσιμη διάβασα τόσο την ανάρτησή σου για το Indymedia Cyprus καθώς και τον απίστευτο "διάλογο" Δεισδαιμόνας και OSR! Ξέρεις υπήρξε εποχή που με πολύ αθωοτητα ενεπλάκην κι εγώ σε "διαλόγους" με αυτόν τον παράξενο κόσμο που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός. Έπαψα να εμπλέκομαι ακριβώς για τον λόγο που μπορείς να διαπιστώσεις διαβάζοντας τον σχετικό διάλογο στον οποίο αναφέρομαι: τα πάντα καταλήγουν να γίνονται προσωπικά! Στην Κύπρο απλώς δεν γίνεται να διαφωνείς με κάποιον και ταυτόχρονα να τον σέβεσαι.

Για χάρη σου θα επισκευτώ λοιπόν το περιβόητο Indymedia Cyprus και θα τοποθετηθώ. Πάντως για να ξέρεις με ποιον μιλάς, να ξεκαθαρίσω πως εγώ δεν είμαι μαρξιστής, αν και υπήρξα στο παρελθόν. Αυτό δεν αφαιρεί ωστόσο ούτε ελάχιστο από το αυξημένο ενδιαφέρον μου για τα τεκταινόμενα στην μαρξιστική αριστερά - εξ ου και η, σχεδόν καθημερινή, ανάγνωση του ιστολογίου σας στο οποίο αναγνωρίζω μια σπάνια για την εποχή και τον χώρο, σοβαρότητα...

(Κι εγώ γελάω, αλλά και συχνά "κλαίω" με αυτό το παράδοξο με το οποίο γελάσατε...)

Disdaimona  Yesterday 11:21 PM in reply to ΔemΩΝ
"Στην Κύπρο απλώς δεν γίνεται να διαφωνείς με κάποιον και ταυτόχρονα να τον σέβεσαι. "

Νομίζω ξέρεις κατά που πέφτει το αεροδρόμιο Λάρνακας!

RDAntonis  Yesterday 11:10 PM
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι παράδοξο. Το ΑΚΕΛ δεν είναι ούτε τύποις μαρξιστικό κόμμα.

Για την Κύπρο, πάντως, και επειδή ρώτησες, κείμενα και σχόλιά μου (ως του ενός εκ των συντακτών που μένει στην Κύπρο, οι άλλοι δύο δεν ζουν εδώ), θα βρεις εδώ. Όπως γράφω και σε ένα από τα σχόλια, το ιστορικό παρελθόν αλλά και παρόν του χαρακτήρα της εμπλοκής της Ελλάδας στο κυπριακό (από το 1973 ως το Άρδην/Ρήξη και τις παραφυάδες του) δεν μου επιτρέπει να είμαι ασυνείδητος για τον ρόλο μου. Δεν επιθυμώ τον ρόλο του πάτρονα και καθοδηγητή στο νησί, δεν τον αποδέχομαι ιδεολογικά, και για αυτό το λόγο περιορίζω τις παρεμβάσεις μου σε ζητήματα που είτε κρίνω κατεπείγοντα είτε αφορούν το ιστολόγιο.

Εν αναμονή λοιπόν των θέσεών σου, οι προηγούμενες αναφορές του ιστολογίου στην Κύπρο:
http://radicaldesire.blogspot....
http://radicaldesire.blogspot....
http://radicaldesire.blogspot....


ΔemΩΝ  Yesterday 11:28 PM
Με έστειλες να διαβάσω ένα εμμετικό παραλήρημα ρουφιάνων που έχουν μπερδέψει τον αντιεξουσιαστικό χώρο με την π..τσα τους!.. Αλήθεια περιμένεις να πάρω θέση απέναντι σε αυτό το βόθρο από λέξεις ρε φίλε;

RDAntonis  Yesterday 11:34 PM in reply to ΔemΩΝ
Όχι, τα μπέρδεψες. Εσύ μου έκανες σχόλιο για το γιατί δεν μιλάω για την Κύπρο και εγώ σου είπα ότι μιλάω για την Κύπρο όταν έχω κάτι να πω και σε ρώτησα την άποψή σου, όχι για την ποιότητα του Indymedia (δεν την χρειάζομαι, κρίνω και μόνος μου), αλλά για το πώς βλέπεις την χρήση του κειμένου στο οποίο σχολίασες εκεί. Και αυτό επειδή με εντυπωσίασε η σύμπτωση.

Επίσης, δεν είμαι "ρε φίλος" και δεν σου μιλάω με τέτοιο τόνο.

ΔemΩΝ  Yesterday 11:35 PM
Μια παρατήρηση επειδή οι λέξεις (και η ακρίβειά τους) έχουν τεράστια σημασία: Εκεί που λες: Οι δικές μου θέσεις ΕΙΝΑΙ "ΚΥΠΡΙΟΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ", μήπως χρειάζεται λίγο προσοχή; Κυπριο-εθνικές ίσως; Κυπριο-εθνοτικές; Ή όντως εν γνώσει σου και κατά συνείδηση είναι εθνικιστικές; Δεν το κατάλαβα...

RDAntonis  Yesterday 11:36 PM in reply to ΔemΩΝ
Όχι, κυπριοεθνικιστικές. Δεν σου αρέσει;

Ή μήπως έχουν νόημα οι εκφράσεις "Κυπριο-εθνοτικός" (υποστηρικτής του εθνοτισμού στην Κύπρο;) και "Κυπριο-εθνικός" (Κύπριος μη Χριστιανός;) που βρίσκεις πολιτικά προτιμότερο;

ΔemΩΝ  Σήμερα 12:28 AM
Δεν μπαίνει θέμα τι μου αρέσει και τι όχι, αν εσένα σε εκφράζει κανένα πρόβλημα... Απλώς όταν το σκεφτώ ως σχήμα "Μαρξιστικός Κυπριοεθνικισμός" δεν μπορώ να αποφύγω να το δω ως παράδοξο. Όσο για τον λεκτικό καθωσπρεπισμό που απαιτείτε, κανένα πρόβλημα επίσης...

RDAntonis  Σήμερα 12:31 AM in reply to ΔemΩΝ
Υπεκφεύγεις σταθερά και η υπομονή μου εξαντλείται.

Σε ρώτησα, φίλτατε, που κάνεις ορολογικές διαλέξεις: Έχουν νόημα οι φράσεις "Χ-εθνικός" και Χ-εθνοτικός" σε κάποιο κοινωνιολογικό λεξιλόγιο που προτιμάς και ποιο είναι αυτό;
Και ποια είναι η θέση σου για το ότι το κείμενο στο οποίο σχολίασες γιατί δεν μιλάμε για το κυπριακό χρησιμοποιείται από φασιστικά στοιχεία στην Κύπρο;

Τελευταία ευκαιρία για απάντηση, αλλιώς δεν θα ξανασχολιάσεις εδώ.

omadeon  Σήμερα 01:22 AM
Εγώ θα σου κάνω έκκληση Αντώνη... να ΜΗΝ αποβάλλετε τον "ΔεΜΩΝ".
Το "ρε φίλε" που είπε, το είπε μάλλον διότι επηρεάστηκε από τον ίδιο το βόθρο που διάβασε, ήταν μάλλον ρητορικό, όχι αγενές. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε....

Δηλαδή κι εγώ θα έλεγα, π.χ. "άστα να πάνε, μιλάμε... ρε φίλε βρωμάει".
Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αλλά το θεωρώ πολύ πιθανό.

Δηλαδή: διαβάζοντας μια συζήτηση γεμάτη χυδαιότητες, η αναφορά σε αυτή τείνει να την ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΝΕΙ.

Επισης... τρίβω τα μάτια μου, με τη διαφωνία σας. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω, αν και το βρίσκω πολύ λογικό (όπως είπε ο ΔεΜΩΝ) να αποφευχθεί χρήση του "εθνικιστικό" σαν συστατικό λέξης που εκφράζει δικές σας απόψεις. Αλλωστε... θα δηλώσω Κινέζος αστροναύτης αν το RD δηλώσει "εθνικιστικό"!!!! χαχαχα

_________
Υ.Γ. Αντώνη, να προτείνω κάτι?

Επειδή θυμήθηκα το "εθνο-επαναστάτης" του διαδικτυακού μου φίλου Χρήστου Μόρφου, θα πρότεινα αντί του "Κυπριο-εθνικιστικός" το "εθνοκυπριακός".
Νομίζω ότι ο πλήρης σύνθετος όρος "εθνοκυπριακός μαρξισμός", ακούγεται ΠΟΛΥ καλύτερος, από τον "μαρξιστικό κυπριοεθνικισμό".
("εθνοκυπριακός" παραπέμπει αυτόματα στο "Κύπρος=έθνος", χωρίς να μπορεί να συκοφαντηθεί...)

ΠΑΡΑ πολύ φιλικά....

RDAntonis  41 minutes ago
Σόρυ, όμαντ, θα μου επιτρέψεις να έχω κριτήριο για το πότε κάποιος μπαίνει μέσα για να καταθέσει απόψεις και πότε κάποιος μπαίνει για να παίξει κορδελάκια. Θα μου επιτρέψεις επίσης να ξέρω ότι τα πράγματα βρωμάνε στο νησί. Βρωμάνε πολύ άσχημα.

Ο ΔεμΩΝ έχει αποκλειστεί από περαιτέρω σχολιασμό εδώ. Καλή ανάγνωση Κούντερα.

RDAntonis  19 minutes ago in reply to RDAntonis
Την έκφραση "παίζω πελλό" την ξέρεις φίλε μου Ομαντεόν; Κυπριακά για το "ποιώ την νήσσαν" ή, στο χυδαιότερο, "κάνω το μ@λάκα". Όταν ρωτάς κάποιον τέσσερις φορές για κάτι για το οποίο βουϊζει ο τόπος και σου απαντάει "τι με βάζεις να διαβάζω τώρα" ενώ μπαίνει ο ίδιος να σε ρωτήσει, έμπλεος αθωότητας, "μα γιατί δεν ασχολείστε με την Κύπρο;" σε ποστ το οποίο ενεπλάκη στην απάντηση της ακροδεξιάς, ε, κάτι συμβαίνει.

Και δω δεν είμαστε αντιεξουσιαστές να λατρεύουμε την ελευθερία του λόγου του κάθε εγκάθετου. Εδώ είμαστε κομμούνια.

RDAntonis  14 minutes ago
Τέλος, για τον όρο: Σε αντίθεση με το έξυπνο πουλί ΔέμΩΝ ελπίζω να κατανοείς ότι τον όρο τον πήρα επάνω μου γιατί χρησιμοποιείται ως μέσο απαξίωσης. Και όπως θα δεις από τα συμφραζόμενα του κειμένου η ερώτηση είναι: γιατί σας χαλάει ο "κυπριοεθνικισμός" φιλαράκια που κόπτεστε για το ΕΘΝΟΣ; Μήπως επειδή το ΕΘΝΟΣ για το οποίο έχετε καημό μέγα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ;

Κατάλαβες λίγο καλύτερα τώρα φίλε Ομαντεόν γιατί κάποια παιδάκια νομίζουν ότι παίζουνε πελλόν;

..........................................

Υπήρχε ένα ακόμα σχόλιο που το έσβησε η λογοκρισία και ήταν κάπως έτσι: Μια και θα σχολιάσω τελευταία φορά εδώ μέσα θα απαντήσω στο τελεσίγραφό σου και στον τόνο σου με τη δική μου γλώσσα: Άστο ρε φίλε, προτιμώ να πάρω το αεροπλάνο όπως μου υποδεικνύει παραπάνω η μαρξίστρια και διεθνίστρια Δεισδαιμόνα...

Το πλήρες σενάριο σε αυτό το θέατρο του παραλόγου εδώ: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/12/blog-post_4792.html

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Έμμετρη και αμέτρητη βλακεία

Ένας μη ταλαντούχος, ευφυής άνθρωπος, μπορεί κάποτε να γράψει ποίηση, ένας ταλαντούχος ηλίθιος - ποτέ!

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Άυπνος Μοίρα

 


Χυμά η μέρα απ’ τα βουνά
πόλη που βούλιαξε στη λάσπη
καράβι άδειο στο βοριά
χωρίς πανιά χωρίς ψυχή
μέσα του την ημέρα θάβει

άνεμος μαύρος στεναγμός
ήλιος στεγνός που ανατέλλει
μυρίζει άσχημα ο καιρός
μέρα βαριά μέρα μουγγή
άυπνος μοίρα παραστέκει

παλιά πληγή πού ΄ναι βαθιά
σαν το φαράγγι στέκει
τα μαύρα φτερουγίζουνε πουλιά
του χρόνου που δεν μαρτυρά
μόνο κρατάει κι αντέχει

άυπνος μοίρα σ’ ακουμπά
η σιγαλιά του ποταμού μέσα σου τρέχει
κυλάει του χρόνου ο ρυθμός αργά
λίγο η σιωπή, η μοναξιά
σαν όνειρο το παν κυλάει και φεύγει

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Ψυχικοί (και άλλοι) Ακρωτηριασμοί

Αν και τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, η άγνωστη ασθένεια που τυραννά την ψυχή και το σώμα αυτής της μικρής και τίμιας αποικίας των Βαλκανίων δεν έχει πλήρως διαγνωσθεί, η Ελλάς χρειάστηκε στην πρόσφατη ιστορία της, να εισαχθεί τουλάχιστον δύο φορές εσπευσμένως στο χειρουργείο. Την πρώτη φορά, ο γνωστός ορθοπεδικός Γεώργιος Παπαδόπουλος την έβαλε για εφτά ολόκληρα χρόνια στον γύψο. Προσφάτως, ο παγκοσμίου φήμης δόκτωρ Ντομινίκ Στρος Καν, συνεπικουρούμενος από μια ομάδα επιφανών ευρωπαίων ιατρών, την εισήγαγε επειγόντως στην εντατική, σε μια απεγνωσμένη, ίσως δε και απέλπιδα προσπάθεια, να ξεριζώσει κυριολεκτικά την υποβόσκουσα χρονία, αλλά άγνωστη ασθένεια από τα σωθικά της.

Στην πρώτη επέμβαση, εκείνη του επιφανούς ορθοπεδικού, η μικρή και τίμια αποικία ακρωτηριάστηκε, καθώς φαίνεται πως η ασθένεια είχε μολυνθεί και μετατραπεί από απλό κάταγμα σε γάγγραινα. Ήταν φυσικό λοιπόν να την ακρωτηριάσουν, κόβοντας στη μέση και αφαιρώντας δια παντός από το σώμα της, εκείνη την περίεργη απόφυση ονόματι Κύπρο.

Σε αυτή τη δεύτερη και μάλιστα ακόμα πιο κρίσιμη και εκτεταμένη επέμβαση/εγχείρηση άραγε ποιο μέλος, ή ποια μέλη θα χρειαστεί να ακρωτηριάσουν; Κι αν ανακαλύψουν πως η ασθένεια δεν κρύβεται μόνο στο σώμα, αλλά και στην ψυχή της; 

Ή μήπως το έχουν ήδη ανακαλύψει;

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Να μπορείς να χαμογελάς στον καθρέφτη

Καμιά φορά με πιάνει μια τρέλα και θέλω να μιλήσω για μένα. Άλλο και τούτο. Τι το ενδιαφέρον μπορεί να έχει για τον οποιοδήποτε τι λέω εγώ για μένα; Άλλωστε δεν ξέρω και τι να γράψω. Ποτέ στη ζωή μου δεν κατάφερα να γράψω ένα βιογραφικό της προκοπής. Κοιτούσα πάντα τη λευκή σελίδα και ταξίδευα. Δεν μπορούσα να θυμηθώ ούτε μια στιγμή του επαγγελματικού μου βίου. “Με λένε Νίκο” έγραφα και σταματούσα. Τι άλλο μπορώ να πω για μένα; Με λένε Νίκο. Έζησα μια ενδιαφέρουσα ζωή, αν εξαιρέσει κανείς το υπερβολικά μεγάλο διάστημα που έχασα δουλεύοντας: Να ένα βιογραφικό που δεν μπορείς να γράψεις. Άσε που μόλις γράψεις αυτή την πρόταση αρχίζεις τις προσθέσεις, τις αφαιρέσεις, τους πολλαπλασιασμούς, τις διαιρέσεις. Τόσες ώρες ύπνου, τόσες ώρες εργασίας, τόσες ώρες στο δρόμο, τόσες σε μαγαζιά, σε αβαρίες, υποχρεώσεις, κοινοτυπίες: “Έζησα ενδιαφέρουσες στιγμές” το διορθώνεις και σε πιάνει μια μελαγχολία.

“Έζησα μια ενδιαφέρουσα ζωή”. Ακόμα και αυτούσια αυτή η πρόταση είναι μια μελαγχολία. Σπανίως γράφουμε “ζω μια ενδιαφέρουσα ζωή” και ποτέ, “θα ζήσω μια ενδιαφέρουσα ζωή”. Όταν μιλάμε για τον εαυτό μας, πουθενά δεν υπάρχει η δυναμική του παρόντος χρόνου. Βλέπουμε τη ζωή μας σαν ένα έργο που παίχτηκε κι όχι σαν ένα έργο που σκηνοθετούμε διαρκώς και ανεβάζουμε κάθε μέρα. Μας αρέσει να είμαστε θεατές και απεχθανόμαστε την σκέψη πως είμαστε σκηνοθέτες. Σαν θεατές μπορούμε να σιχτιρίσουμε τον σκηνοθέτη: τον Θεό, την κοινωνία, την Μοίρα, τις συνθήκες, την Τύχη, την ατυχία. Σαν σκηνοθέτες, είναι δύσκολη πράξη η μούντζα στον καθρέφτη.

Να τι θα ήθελα να πω μιλώντας κάποτε για μένα: κοίταξα όσο πιο συχνά μπόρεσα, τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Και τις περισσότερες φορές, χαμογέλασα.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Αηδία



Πάλι αστυνόμοι - η παράσταση ανοίγει με μια σφαίρα
μια μικρή ζωή που ταξιδεύει από τώρα για τ’ αστέρια
λόγοι, δακρυγόνα και κραυγές που σε τυλίγουν
σαν θηλιά από χάδια οι φωνές σφιχτά σε πνίγουν

Σαν τον καραγκιόζη τυλιγμένος με πανάκριβα κουρέλια
κρύβεσαι σε υπόγεια με καπνούς σχιζοφρενιές και τσιφτετέλια
κάνεις πως γελάς, πως ερωτεύεσαι τρελά και σπάζεις πλάκα
κι ύστερα κοιτάζεις τον καθρέφτη σου και βλέπεις τον μαλάκα

Επιτέλους σβήστε πια αυτή την αηδία! 

Kαραγκιοζάκο μου χαζέ εδώ που βρέθηκες κανείς δεν δίνει μία
φουστανέλες, κόκορες, μπαρούφες και τσουλίτσες
γύρω σου ο κόσμος χάνεται κι εσύ στήνεις δουλίτσες


(γύρω σου ο κόσμος χάνεται κι εσύ στήνεις δουλίτσες!)

Πάλι θεωρίες για έναν κόσμο που ποτέ δεν θα αλλάξει
όμορφες ιδέες τρυφερότατες σαν χάδι από μετάξι
κι ύστερα γραφείο, επιούσιος - σε πνίγουν και τα χρέη!
στρόβιλος η μέρα σου αδιάβαστο, σε πάει και σε φέρνει

Επιτέλους σκάσε πια! Kάνεις δεν σε ακούει! 
Aυτό τον κόσμο κυβερνά ένα παχύδερμο γουρούνι
με προβοσκίδα και ουρά κι ακόρεστη μανία
μια σιχαμένη, παγερή, βουβή πλειοψηφία

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Η ύστατη αρετή

“...Στην εποχή μας μάθαμε να υποτάσσουμε τη φιλία σε αυτό που αποκαλούμε πεποιθήσεις. Και μάλιστα με την περηφάνια μιας ηθικής ευθύτητας. Χρειάζεται όντως μεγάλη ωριμότητα για να καταλάβουμε πως η άποψη την οποία προασπιζόμαστε είναι απλώς ένας ευσεβής μύθος, μια ιστορία αναγκαστικά ατελής, πιθανόν εφήμερη, που μόνο οι φοβερά στενόμυαλοι την παρουσιάζουν σαν βεβαιότητα ή αλήθεια. Αντίθετα με την παιδαριώδη πίστη σε μια πεποίθηση, η πίστη σε έναν φίλο είναι αρετή, ίσως η μοναδική, η ύστατη.

Κοιτάζω τη φωτογραφία του Ρενέ Σαρ πλάι στον Χάιντεγκερ. Ο ένας εξυμνήθηκε σαν αντιστασιακός κατά της γερμανικής κατοχής. Ο άλλος διασύρθηκε για τις συμπάθειες που είχε για τον εκκολαπτόμενο φασισμό σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής του. Η φωτογραφία είναι από τα μεταπολεμικά χρόνια. Τους βλέπουμε πλάτη· με μια τραγιάσκα στο κεφάλι, ο ένας ψηλός, ο άλλος κοντός, περπατάνε στη φύση. Αυτή η φωτογραφία μου αρέσει πολύ.”

Μίλαν Κούντερα: “Εχθρότητα και φιλότητα”