Η αγέλη

Κάποτε, η ευκολία με την οποία οι άνθρωποι έπαιρναν θέση απέναντι σε προβλήματα που εμένα μου φαίνονταν περίπλοκα, με γέμιζε αισιοδοξία. Πίστευα πως κι εγώ θα έφτανα κάποια στιγμή στο υψηλό επίπεδο κατανόησης που είχαν φτάσει εκείνοι και έτσι θα έπαυε ο κόσμος να μου φαίνεται πολύπλοκος και - συχνά - αξεδιάλυτος. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα πως η ευκολία αντιμετώπισης πολύπλοκων θεμάτων δεν προέρχονταν από την καλύτερη γνώση και κατανόησή τους, αλλά από μια άλλη διανοητική διεργασία που ονομάζονταν Πίστη. Η Πίστη, είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο, ένα επίτευγμα, ένα φίλτρο ας πούμε, που μετατρέπει αυτόματα τα πολύπλοκα σε απλά. Όπως συμβαίνει με όλα τα αξιοθαύμαστα εργαλεία που διαθέτει ο άνθρωπος, η διαδικασία μετατροπής του πολύπλοκου και πολυσύνθετου σε απλό και μονοσήμαντο, είναι απλή: Συμπυκνώνει την πραγματικότητα, τον κόσμο, την πολυποικιλότητα, την πολυχρωμία και - κυρίως - την πολυσημία και τα χωρίζει στα δυο: στο Καλό και το Κακό. Έτσι δημιουργούνται τα σχήματα ρατσιστής-αντιρατσιστής, φιλάνθρωπος-μισάνθρωπος, εθνικιστής-διεθνιστής, προοδευτικός-συντηρητικός και πάει λέγοντας.

Όταν μεγάλωσα λίγο παραπάνω, κατάλαβα πως ούτε κι αυτό είχε καμιά σημασία. Γιατί οι άνθρωποι σπανίως εννοούν αυτά που λένε και δεν πράττουν ποτέ αυτά που πιστεύουνε. Κι όταν κάποτε ρώτησα έναν πιο γέρο από μένα και πιο σοφό, γιατί να μπαίνουν λοιπόν στον κόπο να κάνουν πως πιστεύουν και να υποστηρίζουν πράγματα που ποτέ δεν θα κάνουν, μου απάντησε: “Γιατί πρέπει να γίνουν αποδεκτοί απ’ την αγέλη”.