Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Φόβος

Δεν σας κρύβω πως έχω αρχίσει να φοβάμαι. Φοβάμαι αυτά που ακούω ξανά και ξανά, άλλοτε καλυμμένα κι άλλοτε απροκάλυπτα. Φοβάμαι αυτή την τυφλή οργή που με καλωσόρισε σήμερα στο πρωινό περίπτερο με εκείνο το "να φύετε ππουστοκαλαμαράες, μας πήρατε τις δουλειές μας, εφάατε τα λεφτά των τραπεζών μας, μας καταστρέψατε. Να φύετε να πάτε στ' ανάθεμαν!" 

Δεν φοβάμαι για μένα - εγώ είμαι ξένος. Τουλάχιστον έτσι θελήσατε να με κάνετε να νιώθω. Για σας φοβάμαι. Και το είπα σ' αυτόν που ήθελε να ξεκουμπιστούμε. Η ανάγκη του είπα, έφερε πρώτη φορά τόσο κοντά τον Κύπριο και τον Έλλαδίτη. Εικοσιπέντε χιλιάδες Έλληνες αναζήτησαν ένα μέλλον, διωγμένοι από την ανέχεια, στην αδελφή Κύπρο. Ακούω όλο και περισσότερους να βασανίζονται από ένα σωρό γιατί. Που ξεκινά από το ανόητο "γιατί μας μισούνε" και φτάνει στο επικίνδυνο "γιατί οι σχέσεις μας με την Τουρκία να καθορίζονται από το Κυπριακό". Απλοϊκοί, απελπισμένοι μαλάκες θα μου πείτε οι μεν, ακόμα πιο απλοϊκοί κι απελπισμένοι μαλάκες οι δε. Σύμφωνοι. 

Πείστε με τώρα ότι τα μίση, οι εχθρότητες, οι διαχωρισμοί, η αδελφοκτονία δεν εκπορεύονται και γιγαντώνονται από αυτούς τους απλοϊκούς, απελπισμένους μαλάκες. Κι ίσως τότε πάψω να φοβάμαι. Για σας και για μας.

9 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Τι πιο εύκολο για τα απλοϊκά (και επικίνδυνα, συμφωνώ...) μυαλά, από το να ευθύνονται πάντα οι άλλοι.

Η λέξη "ξένος" εμπεριέχει μια πολύ σχετική έννοια στις μέρες μας.

Εξάλλου "η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά." ("Οδυσσέα γύρνα κοντά μου.")

Καλώς ήλθες και πάλι στα ιστοκύματα, Δέμων.

ΔemΩΝ είπε...

Ξένος ένιωθα και στην Ελλάδα Λεμέσια. Δεν είναι αυτό το αίσθημα που με ενοχλεί (αντίθετα με κολακεύει) αλλά εκείνο του παρείσακτου και αποδιοπομπαίου. Περισσότερο όμως με τρομάζει το πού θα οδηγήσει αυτή η ένταση που παρατηρώ μεταξύ κυπρίων και ελλαδιτών στο νησί. Όλοι γνωρίζουμε πόσο εύκολα τα κλισέ οδηγούν σε μίση και περιχαρακώσεις, ειδικά όταν η ρήξη μαίνεται μεταξύ μικροαστών που βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και απελπισίας...

Νάσια είπε...

Ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθεί αυτός ο "αδελφικός ρατσισμός", ΔemΩΝ. Οι αιτίες πολλές, Ντοστογιεβσκικών και άλλων εξηγήσεων... δεν έχουν και τόση σημασία. Σημασία έχει πάντα το έτοιμο στο χέρι μαχαίρι, έστω κι αν μερικά λεπτά πριν το ίδιο χέρι σου δρόσιζε τον πυρετό στο πρόσωπο...

Πριν από κάποιους μήνες, όταν ήμασταν ακόμη ανυποψίαστοι για το χάλι μας και περήφανα κάναμε εράνους από δω κι από κει για τους δύστυχους αδελφούς μας, είχα κάνει μια ανάρτηση στο μπλογκ τρεις λέξεις: Αλληλεγγύη, όχι φιλανθρωπία.

Αυτό το φόβο είχα. Ελάχιστοι, νομίζω, μπόρεσαν να το καταλάβουν. Είναι εύκολο, αφ' υψηλού να το παίζεις υπεράνω (άσε που ικανοποιεί και χίλια δυο απωθημένα και συμπλέγματά σου). Αν δεν συναισθανθείς όμως την κοινή μοίρα των ανθρώπων, την αμοιβαία τρωτότητά τους σε τόσα και τόσα επίπεδα, όταν έρθει η ώρα της επιβίωσης θα αντιδράσεις σαν θηρίο... Και τότε, ναι, μόνο φόβος. Όπως ακριβώς και στη ζούγκλα.

ΔemΩΝ είπε...

Και πάλι, όλα αυτά είναι ανθρώπινα - τόσο ανθρώπινα που θά 'λεγε ο Νίτσε Νάσια. Ίσως γι αυτό και τόσο τρομακτικά για μας που αντικρίσαμε και το καλό και το κακό στον άνθρωπο.

Και όμως, δεν είναι ο φόβος το κυρίαρχο αίσθημα αυτή τη στιγμή. Η θλίψη είναι. ΑΥτή η βαθιά, ανίατη και αποκαρδιωτική θλίψη που σε συνθλίβει...

the Idiot Mouflon είπε...

Κάποτε, κάποιοι εδώ στη Κύπρο καλλιεργούσαν το μίσος για "τους ξένους που μας τρων τις δουλειές".

Σαμπώς και τα παιδιά τους ήταν πρόθυμα να δουλέψουν στα χωράφια και στις φάρμες...

Τώρα το μπούμεραγκ έκανε τη στροφή του, τώρα θα καταλάβουν την γκάφα τους.

http://hlithioagrino.blogspot.com/2012/02/blog-post_21.html

Λεμέσια είπε...

Παρέλειψα να πάρω προηγουμένως την άδειά σου για την χρησιμοποίηση του κειμένου. Ελπίζω να μην έκανα κάτι ενάντια στη θέλησή σου, Δέμων.

Ανώνυμος είπε...

Αγρινέ, εσένα σε θυμάμαι σε σχόλιά σου να προβλέπεις την "κατάληξη" χρόνια πριν...

Λεμέσιά μου, για άδειες στην Αρχή Αδειών ή στην Πολεοδομία :)


ΔemΩΝ

the Idiot Mouflon είπε...

Προφήτης δεν είμαι Δεμων (ούτε 6αρι στο ΚΙΝΟ δεν βρίσκω), απλά περιέγραφα αυτό που βρισκόταν μπρος στα μάτια μας...

Ανώνυμος είπε...

Αν πίστευα πως είσαι προφήτης θα φρόντιζα να έχω καλύτερη σχέση μαζί σου αντί να "κοντράρομαι" σε θέματα που διαφωνούμε... :)


ΔemΩΝ