Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Μακριά

Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να μας στοιχειώσει.
Η ομορφιά λέω
Και τότε πώς θα συμβιώσουμε με την ασχήμια μας;
Ας μείνουμε λοιπόν μακράν της Ποιήσεως
Από τη Μουσική μακριά αλλά και τα ωραία τοπία
Τα γυμνά γυναικεία σώματα
Μια πανσέληνο, ένα δείλι
Μια βάρκα μπηγμένη στο αφόρητο μπλε μ' ένα άσπρο πανί
Ένα τόπι στο κύμα να μεταφέρει μεσοπέλαγα μια παιδική φωνή
Ένα λίκνισμα, ένα βλέμμα, μια ξαφνική στύση
Παραθαλάσσια

Ας μείνουν μακριά οι λεπτομέρειες μιας πιθανής ευτυχίας
Για να επιζήσουμε αυτής της πρωτόγονης λαίλαπας
Μυστηριωδών καταθλίψεων.

3 σχόλια:

Νάσια είπε...

Θα μπορούσα να το αναδημοσιεύσω;

Με 'χει στοιχειώσει, σαν καθετί όμορφο σ' αυτούς τους καιρούς...

Ανώνυμος είπε...

Ελεύθερα Νάσια μου, ποιος μπορεί να αρνηθεί ένα τόσο ζεστό καταφύγιο για τις λέξεις του;

ΔemΩΝ

Νάσια είπε...

Done!

Σ' ευχαριστώ πολύ!