Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Κρίση, κρίση, κάποιοι από μας σε αγαπάμε!


Θα γίνουμε πιο φτωχοί. Θα εκλείψουν οι φανταχτερές εμφανίσεις μας, η λεβεντοχωριάτικη περιφορά μας με τις αστραφτερές κουρσάρες, τα επώνυμα ρούχα και τα ακριβά αξεσουάρ που έγιναν αναπόσπαστα μέρη της ταυτότητάς μας. Οι πισίνες, τα μεγάλα μας σπίτια, τα πανάκριβα έπιπλα θα φθαρούν, θα χάσουν τη λάμψη τους, θα ατονήσουν, θα σβήσουν κι ίσως βγει λίγο στην επιφάνεια μια δόση, μια μικρή, ντροπαλή ίσως, ταπεινή σίγουρα αύρα της ουσίας μας.

Θα γίνουμε λίγο πιο φτωχοί. Πλούσιοι έτσι κι αλλιώς δεν ήμασταν ποτέ. Ονειρευτήκαμε μια δανεική ζωή, νοικιάσαμε λίγο χώρο σε ένα συλλογικό όνειρο. Άλλος λίγο, άλλος πολύ, όλοι συμμετείχαμε σε αυτή την ψευδαίσθηση. Ορίστε, τέλειωσε. Θα ξυπνήσουμε, άλλοι με πονοκέφαλο από την επήρεια του ναρκωτικού και άλλοι με βαριά ή ελαφριά κατάθλιψη. Όσο πιο πολύ κράτησε για τον καθένα μας η μέθη, τόσο πιο έντονα τα συμπτώματα της επόμενης μέρας.

Θα είμαστε λίγο πιο φτωχοί. Λίγο πιο ελεύθεροι. Λίγο πιο ταπεινοί.

Κρίση, κρίση, κάποιοι από μας σε αγαπάμε!

3 σχόλια:

herinna/ είπε...

Ναι ναι ναι

Νάσια είπε...

Και μόνο που σ' έκανε να γράψεις ξανά, την αγαπούμε παραπάνω!

Ανώνυμος είπε...

Σας ευχαριστώ και χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω εδώ

ΔemΩΝ