Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Ψυχικοί (και άλλοι) Ακρωτηριασμοί

Αν και τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, η άγνωστη ασθένεια που τυραννά την ψυχή και το σώμα αυτής της μικρής και τίμιας αποικίας των Βαλκανίων δεν έχει πλήρως διαγνωσθεί, η Ελλάς χρειάστηκε στην πρόσφατη ιστορία της, να εισαχθεί τουλάχιστον δύο φορές εσπευσμένως στο χειρουργείο. Την πρώτη φορά, ο γνωστός ορθοπεδικός Γεώργιος Παπαδόπουλος την έβαλε για εφτά ολόκληρα χρόνια στον γύψο. Προσφάτως, ο παγκοσμίου φήμης δόκτωρ Ντομινίκ Στρος Καν, συνεπικουρούμενος από μια ομάδα επιφανών ευρωπαίων ιατρών, την εισήγαγε επειγόντως στην εντατική, σε μια απεγνωσμένη, ίσως δε και απέλπιδα προσπάθεια, να ξεριζώσει κυριολεκτικά την υποβόσκουσα χρονία, αλλά άγνωστη ασθένεια από τα σωθικά της.

Στην πρώτη επέμβαση, εκείνη του επιφανούς ορθοπεδικού, η μικρή και τίμια αποικία ακρωτηριάστηκε, καθώς φαίνεται πως η ασθένεια είχε μολυνθεί και μετατραπεί από απλό κάταγμα σε γάγγραινα. Ήταν φυσικό λοιπόν να την ακρωτηριάσουν, κόβοντας στη μέση και αφαιρώντας δια παντός από το σώμα της, εκείνη την περίεργη απόφυση ονόματι Κύπρο.

Σε αυτή τη δεύτερη και μάλιστα ακόμα πιο κρίσιμη και εκτεταμένη επέμβαση/εγχείρηση άραγε ποιο μέλος, ή ποια μέλη θα χρειαστεί να ακρωτηριάσουν; Κι αν ανακαλύψουν πως η ασθένεια δεν κρύβεται μόνο στο σώμα, αλλά και στην ψυχή της; 

Ή μήπως το έχουν ήδη ανακαλύψει;

7 σχόλια:

Νάσια είπε...

Ανατριχιαστικοί οι συνειρμοί!

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Καλά όλ' αυτά. Με το μικρής και τίμιας αποικίας των Βαλκανίων όμως, θα διαφωνήσουμε.
Μικρής ναι. Αποικίας των Βαλκανίων... άντε ναι.
Τίμιας;;;
Ούτε σε συναλλαγές αριστερού-δεξιού χεριού δεν υπήρξαμε τίμιοι...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Νάσια;
Λαμβάνω το θάρρος από τον ωραίο διάλογο που είχαμε στο προηγούμενο πόστ και σε πληροφορώ οτί άν δεν μπορείς να με προσλάβεις, δεν πειράζει μωρέ, μή φοβάσαι να μου το πεις...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

I'm not Jullian Assange. Ole!

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Τί τα θες; Εκτελούμε χρέη υπηκόων μιας ανντάμ παπαντάμ απωλεσθείσας πατρίδας. Αντ' αυτού καλούμαστε Έλληνες. Δεν είναι και λίγο.

-Σωστά! Αλλά πού με ειρωνεύεσαι τώρα σύντροφε;

ΔemΩΝ είπε...

Μ αρέσουν πολύ αυτοί οι "διάλογοι" του Ενός με τον Άλλο:)

Όσο για το "τίμια" εντάξει, είναι μια ρετσινιά που μας έμεινε από παλιά...

Νάσια, ανατριχιαστικοί αλλά αναπόφευκτοι οι συνειρμοί!..

Κωνσταντίνα Χατζηκυριάκου είπε...

Ας ευχηθουμε να νοσει μονο το σωμα,γιατι αν νοσει και η ψυχη,δυσκολη εως ανεφικτη η θεραπεια...