Αηδία

Πάλι αστυνόμοι - η παράσταση ανοίγει με μια σφαίρα
μια μικρή ζωή που ταξιδεύει από τώρα για τ’ αστέρια
λόγοι, δακρυγόνα και κραυγές που σε τυλίγουν
σαν θηλιά από χάδια οι φωνές σφιχτά σε πνίγουν

Σαν τον καραγκιόζη τυλιγμένος με πανάκριβα κουρέλια
κρύβεσαι σε υπόγεια με καπνούς σχιζοφρενιές και τσιφτετέλια
κάνεις πως γελάς, πως ερωτεύεσαι τρελά και σπάζεις πλάκα
κι ύστερα κοιτάζεις τον καθρέφτη σου και βλέπεις τον μαλάκα

Επιτέλους σβήστε πια αυτή την αηδία! 
Kαραγκιοζάκο μου χαζέ εδώ που βρέθηκες κανείς δεν δίνει μία
φουστανέλες, κόκορες, μπαρούφες και τσουλίτσες
γύρω σου ο κόσμος χάνεται κι εσύ στήνεις δουλίτσες

(γύρω σου ο κόσμος χάνεται κι εσύ στήνεις δουλίτσες!)

Πάλι θεωρίες για έναν κόσμο που ποτέ δεν θα αλλάξει
όμορφες ιδέες τρυφερότατες σαν χάδι από μετάξι
κι ύστερα γραφείο, επιούσιος - σε πνίγουν και τα χρέη!
στρόβιλος η μέρα σου αδιάβαστο, σε πάει και σε φέρνει

Επιτέλους σκάσε πια! Kάνεις δεν σε ακούει! 
Aυτό τον κόσμο κυβερνά ένα παχύδερμο γουρούνι
με προβοσκίδα και ουρά κι ακόρεστη μανία
μια σιχαμένη, παγερή, βουβή πλειοψηφία