Ιδεολογικός καθωσπρεπισμός

Το ότι η έννοια της πολιτικής ορθότητας δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη δικτατορία επί της έκφρασης κάποιοι το αντιλαμβάνονται και κάποιοι όχι. Γεγονός είναι ωστόσο πως αφού οι φιλελεύθεροι ανθρωπιστές εμπέδωσαν καλά το ρητό “η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει” κατέληξαν στο συμπέρασμα πως λίγο ιδεολογικό πιπέρι μπορεί να μειώσει την βία που εκφράζουν οι λέξεις. Ο στόχος δεν είναι παρά ένα λεξιλόγιο αμβλυμένο, στρογγυλό, μαλθακό, χωρίς γωνίες - δηλαδή ένα λεξιλόγιο εκπορευόμενο από εγκεφάλους εκπαιδευμένους στην αυτολογοκρισία. Λέξεις που πρώτα πρέπει να περάσουν από τον επεξεργαστή “Καλό-Κακό” πριν καν προλάβουν να ξεστομιθούν. Κάτι σαν τον αυτόματο διορθωτή κειμένων δηλαδή, μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με τον αυτόματο διορθωτή σκέψεων. Όλα αυτά φυσικά στο όνομα του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και της κατάργησης των διακρίσεων. Για να παραφράσουμε τον Fromm, (το γνωμικό του οποίου έχουμε μόλις πριν αναρτήσει), όπως η βιομηχανική παραγωγή απαιτεί την τυποποίηση των εξαρτημάτων, έτσι και ο έλεγχος της πνευματικής διαδικασίας χρειάζεται την τυποποίηση των λέξεων. Και αυτή ακριβώς η τυποποίηση ονομάζεται “πολιτική ορθότητα”.

Σας κάνει μήπως εντύπωση το γεγονός πως αυτό το κίνημα ξεκίνησε από την κοιτίδα του σύγχρονου πολιτισμού-του-ψευδεπίγραφου και της δικτατορίας του πολιτικού καθωσπρεπισμού και από την κορωνίδα αυτού - ήτοι, από την φιλελεύθερη αμερικάνικη αριστερά;