Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Οι ορδές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Όταν ένας άνθρωπος πιστέψει πέραν πάσης αμφιβολίας δια το δίκαιον της άποψής του (ή της ιδεολογίας, ή της θεωρίας του), τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να σταματήσει την ορμή του και να τον κάνει να δει πως η άποψή του δεν είναι τίποτα περισσότερο από (άλλη μια) άποψη και πως δεν είναι ούτε το ευαγγέλιο της επί γης δικαιοσύνης, ούτε η Βίβλος της ανθρωπότητας, ούτε η επιτομή της μίας και μοναδικής αλήθειας. Όταν αυτός ο άνθρωπος κοιτάζει τον κόσμο, το κάνει με το αυταρχικό βλέμμα του ιμπεριαλιστή, του εκπροσώπου της αυτοκρατορείας του δικαίου και της ολιγαρχίας των δικαιωμάτων - όπως αυτός, και μόνον αυτός τα αντιλαμβάνεται.

Αυτό ήταν για χρόνια πολλά το γερακίσιο βλέμμα των κομμουνιστών και των πάσης φύσεως βελτιωτών ανθρώπων και κοινωνιών, αυτό είναι και το βλέμμα - το αρπαχτικό και ιμπεριαλιστικό βλέμμα - των σύγχρονων ροβεσπιέρων των κοινωνικών δικαιωμάτων και των ΜΚΟ, αυτό είναι το ίδιο αγελαδίσιο βλέμμα των νεοφώτιστων κυριών που απολαμβάνουν την ελευθερία των “δικαιωμάτων” τους. (Είναι το αρπακτικό και υποτιμητικό βλέμμα, παραδείγματος χάριν, όλων των νεοφώτιστων και νεοαπελευθερωμένων γυναικών όταν κοιτούν ανατριχιάζοντας πάνω από το χάσμα των πολιτισμών, τις γυναίκες με την μπούργκα. Αυτές οι σύγχρονες απελευθερωμένες σκλάβες των οκταώρων, δεν μπορούν καν να διανοηθούν πως υπάρχουν πολιτισμοί όπου οι γυναίκες μπορεί και να είναι ευτυχισμένες, ακόμα και αν δεν έχουν τη δυνατότητα να φορέσουν κοντοκάβαλα παντελόνια για να φαίνεται το τατουάζ που έκαναν πρόσφατα εκεί που τελειώνει η κωλοχαράδρα τους. Έτσι λοιπόν, ενώ οι στρατοί της δημοκρατίας συνεχίζουν ακάθεκτοι το θεάρεστο έργο τους στο Αφγανιστάν, κανείς (φιλειρηνιστής, φιλοδικαιωματικός, αριστερός, οικολόγος, ακτιβιστής, κλπ) δεν ασχολείται με τη μοίρα των “ουρακοτάγκων της μπούργκας”. Βλέπετε το δίλημα είναι τεράστιο: με τα τανκς των εισβολέων, ή με τη μπούργκα; Η σιωπή τους προς απάντησή μας... )

Γενικά ο άνθρωπος (και ειδικά ο άνθρωπος του πιο ολοκληρωτικού αιώνα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα - του αιώνα της παγκοσμιοποίησης) αδυνατεί να κατανοήσει και να αποδεχτεί την έννοια των διαφορετικών πολιτισμών. Η δική του αλήθεια, είναι η μόνη αλήθεια. Η δική του άποψη για τη ζωή, είναι η μόνη άξια λόγου άποψη. Τα “δικαιώματα” που αυτός απολαμβάνει, είναι τα μόνα δικαιώματα που αξίζει να απολαμβάνει ο άνθρωπος. Ο πολιτισμός που αυτός δημιουργεί, είναι ο μόνος άξιος για την ανθρωπότητα πολιτισμός. Και όλοι οι “υπανάπτυκτοι” πολιτισμοί οφείλουν να αφανιστούν κάτω από την προέλαση των πολιτιστικών τανκς των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και του δυτικού τρόπου ζωής. Του μόνου τρόπου που αξίζει κανείς να ζει.

9 σχόλια:

ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ είπε...

Καλήμερα ,

It´s not fascism when we do it!

ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ είπε...

Παρόλο που και οι "ακραίες" απόψης είναι συτατικό της δημοκρατίας. Όσο και αν διαφωνούμε με αυτές.

Δεν είναι;

ΔemΩΝ είπε...

Έθεσα πουθενά κανένα δίλημμα περί καταστολής ή όχι των ακραίων απόψεων;

ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ είπε...

όχι ...απλώς συμπλήρωσα στο δικό μου σχόλιο.

Νάσια είπε...

Στο μεταπτυχιακό μου στο δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα πλαίσια του Συγκριτικού Δικαίου, έπρεπε να διαβάσω ένα σωρό κείμενα στο θέμα της κλειτοριδεκτομής - τα μισά την καταδίκαζαν, τα άλλα μισά την υποστήριζαν. Πόσο περιττή είναι αυτή η μελέτη, σκέφτηκα, αφού αυτό είναι το απόλυτο κακό. Με το ζόρι στρώθηκα και διάβασα. Η έκπληξή μου ήταν τεράστια! Όχι μόνο γιατί υπήρχαν πράγματι επιχειρήματα υπέρ αυτής της πρακτικής, αλλά και γιατί σε κάποια από αυτά γινόταν σύγκριση με το δικό μας τρόπο ζωής, το δυτικό, κι έτσι αναγκάστηκα να δω τα πράγματα απ’ την ανάποδη. Ήταν σπουδαίο μάθημα. Όχι γιατί με έκανε να αναθεωρήσω την άποψή μου ότι η πρακτική αυτή είναι κάτι κακό. Αλλά γιατί συνειδητοποίησα πως τίποτε δεν είναι το μόνο κακό ή μόνο κακό. Και μ’ έκανε να ‘μαι λίγο πιο καχύποπτη ως προς τα πώς και τα γιατί πίσω από τις δαιμονοποιήσεις.

Αυτό νομίζω λες κι εσύ, ΔemΩΝ.

ΔemΩΝ είπε...

Ναι Νάσια αυτό περίπου λέω όσο πιο συχνά μπορώ, γιατί τίποτα δεν μισώ περισσότερο από τις "κεκτημένες βεβαιότητες" - ειδικά όταν αυτές γίνονται η κινητήρια δύναμη του όποιου ακτιβισμού μας.

Επίσης, κι εγώ κάποτε γνώρισα πίσω από την μπούρκα μια από τις πιο ευτυχισμένες γυναίκες της ζωής μου - και πίσω από το τσεμπέρι και την φαινομενική υποταγή στον άντρα της, την πιο γλυκειά, ελεύθερη, ανοιχτόμυαλη και ανεξάρτητη γυναίκα της ζωής μου: τη γιαγιά μου.

Από την άλλη, όλες οι σκλάβες (κυρίως στην καρδιά και στην ψυχή) που γνώρισα, ήταν πάντα κραυγαλέα "ελεύθερες" και βροντερά ανεξάρτητες...

Disdaimona είπε...

Θέλω την ελευθερία να κάνω γυμνισμό αν μ΄αρέσει,θέλω την ελευθερία να φορώ μπικίνι αν μ΄αρέσει, θέλω την ελευθερία να φορώ μπούργκα και να παριστάνω τη σκλάβα για τον αγαπημένο γιατί μπορεί να μ΄αρέσει, θέλω την ελευθερία να εκφράζομαι!

Όσοι είναι ενάντια στον καταναγκασμό της μπούργας είναι υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης και υπέρ της ομορφίας και της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου!

Κάτι το οποίο παραγνωρίζουν όλες οι "εκλογικευμένες" μέθοδοι καταπίεσης!

ΔemΩΝ είπε...

Δυσδαιμόνα κι εγώ όλα αυτά που θέλεις θέλω - οι "άλλοι" ωστόσο, μπορούν να θέλουν κάτι διαφορετικό; Και να μην κινδυνεύουν είτε από τα τανκς μας, είτε από επιθυμία μας να είμαστε όλοι ίδιοι, είτε από τη χλέβη μας; Αυτό είναι το θέμα μας εδώ μέσα...

ΔemΩΝ είπε...

* χλεύη