Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Ύμνος του ανεκπλήρωτου

Αν η εμπειρία και η επίμονη παρατήρηση μάς επέτρεπε να βγάλουμε κάποια γενικότερα συμπεράσματα, θα έλεγα πως τα καλύτερα, συγκινητικότερα και συγκλονιστικότερα έργα για τον έρωτα, γράφτηκαν από ανθρώπους που πόθησαν όσο κανένας άλλος να αγαπηθούν - και  ατυχώς, δεν αγαπήθηκαν. Επεκτείνοντας το λίγο ακόμα, θα λέγαμε, πως το ίδιο μέσες άκρες ισχύει και για όσους γράφουν σήμερα μανιωδώς για τον έρωτα. Μόνο που από το επίπεδο των γραφομένων τους θα έλεγα πως οι σημερινοί ραψωδοί του έρωτα δεν είναι άτυχοι, αλλά ανίκανοι - να αγαπηθούν και να αγαπήσουν.

18 σχόλια:

Νάσια είπε...

Υπάρχει κόσμος σήμερα που γράφει μανιωδώς για τον έρωτα; Η δική μου αίσθηση είναι πως, εκτός από κάτι καψουροτράγουδα της κακιάς ώρας, καμιά αναφορά δε γίνεται στον έρωτα. Σαν να 'ναι λέξη απαγορευμένη ή ξεχασμένη - ένα τόσο απωθημένο συναίσθημα που το μισήσαμε...

ΔemΩΝ είπε...

Προς επίρρωσιν του ισχυρισμού μου :)

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Ο έρωτας απασχολεί και θα απασχολεί πάντα Νάσια.
Ωστόσο (απευθύνομαι και στους δυο) νομίζω πως χάσαμε λίγο τον προσανατολισμό μας και σ' αυτό το θέμα. Με αρχή κάποιους νεότερους (και με συνέχεια εμάς - μιλώ για τη γενιά μου- τους πολύ νεότερους που ακόμη "ψαχνόμαστε") μετατρέψαμε την ερωτική ποίηση σε ποίηση για γαμήσια χάνοντας την ουσία. Έχεις δίκιο άν και γίνομαι κουραστικός με το να συμφωνώ. Δεν το ξαναγυρνάς στο πολιτικό να διαφωνήσουμε λίγο ν' ανάψουν τα αίματα; :)

Χ2 είπε...

1)το βιβλίο της δεκαετίας που έρχεται: "ο έρωτας στα χρόνια της οικονομικής κρίσης", επιτομή από τα απομνημονεύματα της Γαβριέλας Γκρέτσια Μέρκελ...
2)Άκου "καψουροτράγουδα της κακιάς ώρας"...Έτσι είναι τα λαϊκά τραγούδια, κυρία μου...Της κακιάς ώρας. Όταν βρίσκει ο σύζυγος τη γυναίκα του με άλλον στο κρεβάτι, ή το αντίθετο. Τις πιο καλές στιγμές τις αφήνουμε για τα έντεχνα.

Χ2 είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=kHGb707lOjU&feature=related

Ωπ! Άντε να πεθάνουν όλοι οι Υπουργοί Οικονομικών! Για να δείτε τον πλούτο των λαϊκών αισθημάτων! Τι κι αν πίνω τα ποτήρια ένα ένα απανωτά, η φουρτούνα μένει ίδια στην καημένη μου καρδιά! Δε στεριώνουνε αγάπη οι μεγάλες ομορφιές...

Penny είπε...

χάσαμε τον από-προσανατολισμό μας μάλλον
το πάθος θέλει..τυφλαμάρα, δηλ.αυτό που λες:η ανάγκη σου να αγαπηθείς να υπερβαίνει αυτό που είναι ο άλλος.να ποθείς το παράλογο.όταν αρχίσεις να τον βλέπεις στην πραγματική του διάσταση, ξεμεθάς.
είμαστε μια γενιά οπου ούτε η απαγόρευση της θρησκείας υπάρχει που κάνει γοητευτικότερο τον καρπό, που ζει μέσα στην σεξουαλική απελευθέρωση.τι μας συμβαίνει λοιπόν;

Penny είπε...

συμφωνώ απόλυτα και ως προς την ατυχία και ως προς την ανικανότητα.
το ποίημα είναι χαρά για τον αναγνώστη.γι αυτόν που γράφει είναι "το καταφύγιο που φθονούμε"

επίσης, εννοείται οτι όσο σφοδρότερα και ικανοποιητικότερα βιώνεις τον έρωτα τόσο λιγότερο μιλάς γι αυτόν.τα απόνερά του βλέπουμε στο ποίημα μόνο.

άλλα πράγματα και αισθήματα μετουσιώνονται στην ποίηση.

"τα βιβλία δεν περιέχουν την ζωή παρά μόνο τις στάχτες της" μαργκερίτ γιουρσενάρ.

Χ2 είπε...

Πέννυ, μεγάλη κουβέντα αυτή με την οποία συμφωνώ απολύτως. Την απουσία ίσως διαχειριζόμαστε με λέξεις, τους έρωτες τους ζούμε...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Ο Πάνος Ιωαννίδης μου θυμίζει τον Σημίτη...
Έχουν ειπωθεί όλα και βαριόμαστε να φιλοσοσούμε.
Έρωτας είναι το φ(θ)υσικό μέγεθος που εκφράζεται...

ΔemΩΝ είπε...

Μ' αρέσει η κουβεντούλα σας, αν θέλετε να βγάλω και ποτά να τη συνεχίσετε - εγώ θα κάτσω στην άκρη και θα γεμίζω τα ποτήρια σας...

Χ2 είπε...

Ένα, ο Σημίτης δεν έχει εγγραφεί σε τέτοιο σημείο στο υποσυνείδητό μου, ώστε να κάνω αναγωγές ομοιότητας, εν αντιθέσει προς τον Πάνο Ιωαννίδη. Οπότε θα έλεγα μάλλον ότι ο Σημίτης του μοιάζει. Και το άλλο πάλι ανάποδα θα το έβλεπα. Ότι έρωτας είναι η έκφραση που επιδιώκει ένα φυσικό μέγεθος, να σωματοποιηθεί ας πούμε. Το λογοπαίγνιο με το φθισικό, απαιδιόδοξο...

ΔemΩΝ είπε...

Πιστεύω πως όσο και αν προσπαθήσουμε να ορίσουμε τον έρωτα, πάντα θα τον αδικούμε και πάντα θα μας διαφεύγει. Ευτυχώς, κάποια πράγματα υπάρχουν μόνο για να τα αισθάνεσαι και (κυρίως) να τα βιώνεις κι όχι για να τα ορίζεις με κανόνες ή σχήματα λόγου. Κι ένα από αυτά είναι ο έρωτας...

Το πολύ-πολύ, λοιπόν (κι αυτό είναι ήδη πάρα πολύ!) να καταφέρεις να τον τραγουδήσεις - μέχρι εκεί.

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Δέμωνα συμφωνώ.

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Χα χα. Αστείο! Κλαπ κλαπ :)

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Χ2 τα λογοπαίγνια είναι το χόμπι μου. Δεν τα εννοώ (πάντα.)

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Τρεις μέρες αισίως ρε Δέμωνα, βγάλε και τίποτα να φάμε... μόνο ποτό;

ΔemΩΝ είπε...

δεν υπάρχουν λεφτά για μεζέδες... οικονομική στενότης

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Είδες πως σπάσαμε μόλις είπες οτί δεν έχει μάσα; Χαχα...