Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Η Aριστερά της πλάκας

Το κατά βαρβάρων τροπάριο (κατά) της οργανωμένης αριστεράς το έχουν ψάλει πολλοί – κυρίως αριστεροί. Επί δικαίων και αδίκων η κριτική, άλλοτε κούφια κι άλλοτε ουσιαστική. Όμως υπάρχει κι αυτή η άλλη Αριστερά, η λεγόμενη και ανένταχτη για την οποία ουδείς μίλησε. Γι αυτή την Αριστερά της πλάκας. Γι αυτή τη γελοία αριστερά που χωρίς να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για τίποτα γίνεται ο τιμητής των πάντων. Αυτή η γελοία συνομοταξία ηλίθιων που κρίνουν χωρίς να προκρίνουν. Που απαιτούν χωρίς να δίνουν. Που ξέρουν τα πάντα αλλά δεν έχουν καμιά λύση για τίποτα. Που τους ακούω ξανά να καταγγέλλουν χωρίς να προτείνουν. Που ξέρουν ποιος φταίει και που ποτέ δεν βλέπουν τον φταίχτη στον καθρέφτη τους. Αυτή την αριστερά την έχω κυριολεκτικά σιχαθεί. Και την έχω σιχαθεί περισσότερο γιατί μέσα σ’ αυτή κρύφτηκα πολύ καιρό κι εγώ – από τον εαυτό μου.

17 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Είναι αργά, Δέμων...
Σε αυτή την κατρακύλα (και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην παγκόσμια έξαρση της οικονομικής κρίσης), έβαλαν όλοι το χεράκι τους.

Στην ουσία δε φταίει ούτε η Δεξιά, ούτε η Αριστερά, ούτε το οποιοδήποτε σύστημα, αλλά αποκλειστικά και μόνο η ανθρώπινη Απληστία και Αμετροέπεια.

...

demetrat είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
demetrat είπε...

Ο/Η demetrat είπε...

""....Αριστερά, η λεγόμενη και ανένταχτη για την οποία ουδείς μίλησε. Γι αυτή την Αριστερά της πλάκας. Γι αυτή τη γελοία αριστερά που χωρίς να αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για τίποτα γίνεται ο τιμητής των πάντων..... Αυτή η γελοία συνομοταξία ηλίθιων ... Που απαιτούν χωρίς να δίνουν. Που ξέρουν τα πάντα αλλά δεν έχουν καμιά λύση για τίποτα........""

................

δαίμων
Εκτός από μικρό σχετικά διάστημα (μπροστά στα χρόνια που ζω )έμεινα οργανωμένη σε κόμμα της αριστεράς.
Ως αριστερή χωρίς ομπρέλλα πέρασα μέσα από πολλές χλεύες,και προβοκάτσιες.
Έγινα ο σκουπεδοντενεκές του κάθε κακού του πολιτικού συστήματος της ελλάδας , μέχρι που ανακαλύφτηκαν οι αντιεξουσιαστές...
Από τότε που έφυγα,δε θεωρώ τον εαυτό μου υποχρεωμένο να ακολουθώ διατεταγμένες γραμμές και καταταστατικά.
Παλιά δέν μου άρεσε καθόλου να με λένε δεξιά, αν και το άκουσα κι αυτό.Αλλά ουδόλως με αφορά πιά, μιά και δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανένα σημερινό "επαναστατικό" τσόγλανι που ζει με τον κώλο στο βούτυρο και φαντασιώνεται δικές μου ιστορίες.
Το διεκδίκησα να με λένε αριστερή ανένταχτη και θα το διεκδικώ μέχρι να υπάρξει ο χώρος που θα με καλύψει ιδεολογικά.
Αυτό δε μου αφαιρεί την ικανότητα ούτε να σκέφτομαι, ούτε να κρίνω.
Ούτε με κάνει περισσότερο γελοία από κάθε ενταγμένο σε κόμμα.
Η δυσκολία μου να επιβιώσω πολιτικά, με έκανε πιό υπεύθυνη γιά αυτά που λέω και περισσότερο γιαυτά που κάνω.
Μόνο που δεν μου παραχωρείται το δικαίωμα να το δείχνω στα κανάλια και στις αφίσσες.
Όσο γιά προτάσεις.. ναι , συνήθως έχω.
Από το πόστο μου της νοικοκυράς. Έχω κανά δυό τρεις προτάσεις εφικτές και νοικοκυρεμένες.
Φαντάζομαι πως και άλλοι έχουν ο καθένας από το δικό του.
Τον τελευταίο καιρό κατάλαβα και το τεράστιο λάθος μου.
Πως δέν έχω απαιτήσει αρκετά σύμφωνα μ' αυτά που έδωσα εθελοντικά ή πλήρωσα με το ζόρι.
Και έτσι άφησα το χώρο σε λαμόγια και πηθήκια να απαιτήσουν και να πάρουν ,το δικό μου ανταποδοτικό όφελος.

δ.

herinna/ είπε...

Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη και πάρα πολύ στην τρεχάλα και πάρα πολύ τσατισμένη που όποτε γράφω μεγάλο εδώ μου το τρώει, από τη δουλειά όταν είμαι μόνο. Θα επανέλθω.

ΔemΩΝ είπε...

δ, σε παρακολουθώ και ξέρω πολύ καλά πως αυτά που γράφεις εδώ είναι ακριβώς όπως τα λες. όμως όπως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη έτσι κι ένας δυο ανένταχτοι αριστεροί που έχουν και θέση και άποψη εκτός από τον εύκολο καταγγελτικό λόγο δεν σώζουν αυτό τον χώρο από την ανυποληψία του. το κείμενο το έγραψα θυμωμένος καθώς διαβάζω ξανά και ξανά ανθρώπους που έχουν π.χ. καταχρεώσει το ελληνικό κράτος με τις εισοφοροδιαφυγές τους (ένας δυο βρίσκονται εδώ στην Κύπρο για αυτό τον λόγο) να βγάζουν κορώνες εναντίον των νεοελλήνων τεμπέληδων και εισφοροφυγάδων που έφτασαν την Ελλάδα σε αυτό το σημείο!!!

Ελένη, όποτε μπορείς :)

ΔemΩΝ είπε...

Λεμέσια αν και συμφωνώ μαζί σου σχετικά με την αμετροέπεια του ανθρώπου, δε νομίζω, όπως λέω και σε άλλο σχόλιο προηγούμενου ποστ, πως είναι σωστό να τσουβαλιάζουμε όλες τις ευθύνες και να τις μοιράζουμε ίσα προς όλους. Κάποιους, τους κυρίως υπεύθυνους για την κρίση πολύ τους βολεύει αυτο.

demetrat είπε...

δεν είναι δύο,είναι πολύ περισσότεροι αν θες τη γνώμη μου.Μονο που είμαστε σαν τους λύκους.Σε μικρές αγέλες.Και μακρυά απ' την εξουσία.
Αυτά τα νούμερα που βλέπεις εκεί κάτω,νάσαι σίγουρος πως ποτέ δεν υπήρξαν εκτός ομπρέλλας και μάλιστα μεγάλης.Ακόμα κιάν κατά τύχη βρέθηκαν σε χώρους άλλους.
Απλώς τώρα τα τελευταία χρόνια αποφάσισαν να το παίξουν και ανένταχτοι.Κατά τη γνώμη τους , πουλάει, δεν έχει υποχρεώσεις ,και είναι και παντός καιρού.
δ

Λεμέσια είπε...

Καλημέρα Δέμων...

Εστίασα στην αιτία...

Άλλο το θέμα άμεσης και έμμεσης ευθύνης...Και το τσουβάλιασμα σε επίπεδο κυβερνήσεων μόνοι τους το πέτυχαν, αν πάρουμε για παράδειγμα την Ελλάδα, δεν αξίζει να μπει κανείς σε διαδικασία διαχώρισης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Όμως, για να επιστρέψω στο θέμα σου. Είναι απορίας άξιο, το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, να είναι μειοψηφία, μην έχουν κυβερνήσει ποτέ και να καταφέρνουν με ασυνάρτητο λόγο και πράξεις να συγκεντρώνουν (και αυτοί!) όλα τα πυρά πάνω τους!

Προφανώς, κανένας χώρος δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Οι πολίτες είναι οργισμένοι και αποστασιοποιημένοι...

ΔemΩΝ είπε...

"Προφανώς, κανένας χώρος δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Οι πολίτες είναι οργισμένοι και αποστασιοποιημένοι..."

Λεμέσια, γι αυτό και το σύστημα ετοιμάζει πλέον το έδαφος για τον Έλληνα Μπερλουσκόνι - έρχεται οσονούπω ο Βγενόπουλος!!!

(μπρρρρρ)

δήμητρα συμφωνούμε :)

herinna/ είπε...

δοκιμή

herinna/ είπε...

Α τις δοκιμές τις παίρνει. Πάλι καλά. Θα πάω να τα γράψω στο word και μετά εδώ γιατί κατάλαβα ότι όταν καθυστερώ να γράφω εδώ, πάει βόλτα ο μπλογκερ τέτοιος

herinna/ είπε...

Παρακολουθώ όλες τις συζητήσεις που γίνονται εδώ, ακόμα κι αν αδυνατώ να συμμετάσχω σ' αυτές μερικές φορές. Παροκολουθώ την πίκρα, την αγωνία, το ανάθεμα, τον απηυδισμό του Νίκου και των άλλων, όχι μόνο εδώ, αλλά σε κάθε ελληνικό μπλογκ που μπαίνω αυτές τις μέρες, που γίνεται αναφορά εννοείται στην κατάσταση την πολιτική στην Ελλάδα. Γιατί δεν είναι απλώς οικονομική η κατρακύλα μας. Είναι πολιτική, πολιτισμική, κοινωνική, εθνική, είναι μια κατρακύλα χωρίς τέλος. Είμαστε μάρτυρες της χειρότερης κατάστασης που πέρασε ποτέ η χώρα μας μετά τη Γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο. Είμαστε πικραμένοι, στριμωγμένοι όσοι ζούμε εδώ, ντροπιασμένοι και απογοητευμένοι, ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι χωρίς εισαγωγικά. Όπου βρεθώ και όπου σταθώ, ακούω για το πόσο άξιοι της τύχης μας είμαστε. Για το πόσο μπούμερανγκ μας γύρισε η γκλαμουριά και ο νεοπλουτισμός. Για το πόσο μαλάκες αποδείχτηκαν οι γονείς που τα πρόσφεραν όλα στα παιδιά τους και τώρα αυτά είναι υποχρεωμένα να ανακαλύψουν τη φτώχεια και τη στέρηση και τρόπους να τη βγάζουν χωρίς χρήματα. Παιδιά 25 και 30 χρονών, βρίζουν απεργούς και διαδηλωτές ότι ζητάνε τα ρέστα τους που ως αποτέλεσμα της μαλακίας τους, βούλιαξαν την Ελλάδα. Μιλούν για λαμόγια και ρουσφετολόγους, μιλούν για πουλημένους ψηφοφόρους, γονείς και θείους, βλέπουν παντού τη σαπίλα γύρω τους και δηλώνουν πως το μόνο που θέλουν, είναι να κάτσουν στα αυγά τους και σαν καλά παιδιά να συμμορφωθούν στις αποφάσεις και τα μέτρα της κυβέρνησης.
Το στομάχι μου έχει γίνει κόμπος, η καρδιά μου αιμορραγεί. Υπάρχει και άλλη κατεύθυνση για να κοιτάξει κανείς. Αν μη τι άλλο μπορείς να γυρίσεις το κεφάλι σου αριστερά, δεξιά, ευθεία, και να δεις κόσμο να αντιδράει. Είμαι ανίκανη να σκεφτώ το ύψος και το βάθος όλης αυτής της παράνοιας στην οποία έχουμε οδηγηθεί. Φασίστες προβάλλουν σαν εθνοσωτήρες, σαν η μόνη φωνή της αλήθειας, και κόσμος αφελής, κουρασμένος, καταπονημένος κοντοστέκεται για να τους ακούσει.

herinna/ είπε...

Συναισθάνομαι ότι ζω μέσα στη δίνη τρομερών γεγονότων, μέσα στη σκουληκότρυπα που με απίστευτη ταχύτητα με βγάζει στον εφιάλτη της ανθρωπότητας. Σα να μην ανήκουμε όλοι στην ίδια χώρα. Σα να μας αξίζει η παθητικότητα να κάθομαι σπίτι και περιμένω άλλους να μου ορίσουν το είδος της τιμωρίας μου. Σα να έχω την ιερή υποχρέωση ν' αποδεχτώ την τρομερή μου ευθύνη για το χάλι της χώρα μου, και την ποινή της εσχάτης προδοσίας. Σα να μην έχω καν το δικαίωμα σαν άνθρωπος και σαν κατηγορούμενη να μιλήσω, να φωνάξω, να διαμαρτυρηθώ. Και την ιδια στιγμή κάποιοι μηχανισμοί ανθρωποειδών που κατεδαφίζουν χώρες και ζωές, τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση για το μεγάλο κέρδος. Αυτοκριτική οφείλουμε όλοι να κάνουμε. Για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια, όσο υπάρχει ακόμα η προσωπική μας περηφάνεια και τιμή. Αλλά δεν είμαστε πολίτες μιας χώρας διαφορετικής ο καθένας μας. Και χώρα μας, δεν είναι οι κυβερνήσεις που μας βούλιαξαν. Και χώρα μας δεν είναι οι τράπεζες. Και χώρα μας δεν είναι τα λαμόγια. Και χώρα μας δεν είναι τα πουλημένα τομάρια που παίζουν με τις τύχες μας. Χώρα είμαστε όλοι εμείς. Που δουλεύουμε όσοι τυχεροί, μοχθούμε, τρέχουμε, πληρώνουμε τους φόρους μας, πληρώνουμε για γιατρούς που δεν έχουμε, για ασφάλιση που δεν έχουμε, για έργα που δεν βλέπουμε, για φροντίδα που ποτέ δεν είδαμε, για παιδεία που ποτέ δεν λειτούργησε. Πληρώνουμε για μας, για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας, και ποτέ τα χρηματά μας δεν πάνε εκεί που πρέπει, και ποτέ αυτά που δίνουμε δεν είναι αρκετά κι αυτά που βγάζουμε ποτέ δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας. Έτσι είναι οι Έλληνες που δεν έκλεψαν, δεν μεγαλοπιάστηκαν, δεν κορόιδεψαν, δεν λούφαραν, δεν φοροδιαφεύγουν, δεν θέλουν να χρωστάνε κι όμως, τους χρέωσαν οι απατεώνες εντός και εκτός Ελλάδας. Οι άλλοι, που άρπαξαν τις ευκαιρίες για να φτιαχτούν με κάθε κόστος, ήταν έτσι κι αλλιώς αυτοί που πάντα μας έφτυναν, αυτοί που πάντα ψήφιζαν χωρίς συνείδηση, αυτοί που πάντα άρπαζαν χωρίς συνειδηση και σπαταλούσαν χωρίς συνείδηση. Και τώρα εμείς, πρέπει να γίνουμε υπόλογοι και γι' αυτους. Αλλά θα σας πω κάτι. Οι εμείς, δεν είναι δυο και ο κούκος. Οι εμείς, είναι οι μεροκαματιάρηδες άνθρωποι της βιοπάλης. Οι γέροντες με την πενιχρή σύνταξη των 500-600-700 ευρώ που τώρα τους λένε ότι παίρνουν πολλά, οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, οι τίμιοι μισθωτοί του δημόσιου τομέα, έχει κι εκεί αδικημένους και τίμιους, οι άνεργοι ρε, αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι τους, αυτοί που μ ένα ψωρομισθό 800 ευρώ πρέπει να δίνουν τον μισό στα φροντιστήρια που έτσι και αλλιώς γραμμένα τα έχουν, τα παιδιά μας που ξύνουν το κεφάλι και αναρωτιούνται που στο διάολο να δηλώσουν προτίμηση, τι σχολή, με τι γνώμονα, τη δουλειά; τα λεφτά; ή τη μόρφωση; και σάμπως όπου και να δηλώσουν θα δουν χαϊρι; Εμείς όλοι είμαστε η Ελλάδα που να πάρει. Κι αυτοί την Ελλάδα τώρα ποδοπατούν τα συμφέροντα των μεγαλοτζογαδόρων ρε. Κι εμείς ακόμα ψάχνουμε τους φταίχτες μεταξύ μας. Κι εμείς ακόμα να πάρουμε χαμπάρι τι γίνεται. Ακόμα να καταλάβουμε πως το τελευταίο χαρτί μας, το καίμε, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο, οι μικροί, αφήνοντας του μεγάλους να διαφεύγουν. Στο δρόμο ρε παιδιά. Δεν υπάρχει ασφάλεια πια μέσα στα σπίτια μας. Μόνο στους δρόμους θα βρούμε ξανά την αξιοπρέπεια, την τιμή και τη ζωή που μας υποβιβάζουν.

herinna/ είπε...

Σχολάω τώρα. Αύριο για τους ανένταχτους.

ΔemΩΝ είπε...

Ελένη δεν σηκώνει σχόλιο το σχόλιο σου :)

Ανώνυμος είπε...

O κόσμος πιστεύω αρχίζει να ξυπνάει φίλε και δεν ανέχεται πλέον τους ψευτοεπαναστάτες με τα μεγάλα λόγια .... ας δουν οι αδελφοί μας στην Ελλάδα πόσο εύκολα το πρόσωπο των λεγόμενων επαναστατών μεταλλάσσεται εδώ στην μικρή Κύπρο του 2010 και γίνεται εξουσία χωρίς καμία διαφορά από την εξουσία που πριν λίγα χρόνια οι ίδιοι πολεμούσαν. Ναι ήμουν και εγώ ένας πρώην επαναστάτης που έβαλε μυαλό μόνο όταν κατάλαβε την κοροιδία.

ΔemΩΝ είπε...

Ανώνυμε δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό το "έβαλα μυαλό" αλλά ελπίζω πως δεν σημαίνει πως έπαψες να είσαι επαναστάτης. Και τέλος πάντων δεν αποσκοπεί εκεί η δική μου κριτική στην αριστερά. Το αντίθετο μάλιστα... ;)