Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Κοινωνική αλληλεγγύη

Όταν ακούει κανείς πως αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα και δεν πάρουμε τη «βοήθεια» που μας προσφέρεται οδηγούμαστε στην καταστροφή, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να προβάλει στη φαντασία του έναν μικρό στρατό πλουσίων σε κατάθλιψη από την βίαιη απώλεια των κερδών τους κι έναν εξίσου μικρό στρατό πολιτικών και δημοσιογράφων που θα χάσουν τα αυγά και τα καλάθια τους. Γιατί αυτό και τίποτα άλλο δεν εννοείται ως «εθνική καταστροφή». Πιστεύω πως μετά από την προβολή αυτής της θλιβερής εικόνας καταστροφής που θα υποστούν τα κέρδη των πλουσίων μας και την ανέχεια στην οποία θα περιέλθει αυτή η ευπαθής κοινωνική ομάδα των πλουτοκρατών και των πολιτικών τους υπηρετών, ο καθένας μας οικειοθελώς θα προχωρήσει στις απαραίτητες αιματηρές θυσίες, παραχωρώντας και τον 13ο και τον 14ο και τον 12ο ίσως και τον 11ο μισθό, επιδεικνύοντας έτσι την ευαισθησία του και την κοινωνική του αλληλεγγύη προκειμένου να διαφυλάξει τα κέρδη και την ψυχική γαλήνη των αφεντικών και της απίθανης κουστωδίας όλων αυτών των παλιάτσων, σαλτιμπάγκων και σφετεριστών που σαν μαϊμούδες χοροπηδάνε γύρω τους. Στο κάτω-κάτω, είναι θέμα ανθρωπιάς βρε αδελφέ: αντέχεις εσύ να βλέπεις ασυγκίνητος τα παράσιτα να καταρρέουν;

15 σχόλια:

herinna/ είπε...

Χαμός. Δεν θυμάμαι τα τελευταία είκοσι χρόνια να έχω ξαναδεί τέτοια συγκέντρωση.

ΔemΩΝ είπε...

Ναι Ελένη, φίλοι που ήταν κάτω μου λέγανε πως θύμιζε εποχές μεταπολίτευσης. Κρίμα που έγινε αυτό το τραγικό ατύχημα!

speira είπε...

Πρίγκιπα είμαι ακόμα εξοργισμένη για αυτο και μου λειπει η ψυχραιμη παρατήρηση. Δεν μπορώ επ ουδενί ομως να χαρακτηρίσω ατύχημα μια εσκεμμενη πράξη, έιτε αφορά σε φθορές περιουσιων, έιτε πολύ περισσότερο φτάνει να κοστιζει ανθρωπινες ζωές. Δυστυχως χάθηκαν άδικα ανθρωποι και το "ατύχημα" μεταξύ άλλων μετατόπισε το βάρος απο την δυναμική της συγκέντρωσης, εκέι που κάποιοι ίσως ατυχως ήθελαν.

ΔemΩΝ είπε...

σπείρα, το ονόμασα ατύχημα γιατί έτσι το βλέπω, δλδ δεν πιστεύω πως κάποιοι ήθελαν να κάψουν ανθρώπους. μολοτωφ έχουν πέσει σε τράπεζες αμέτρητες, δυστυχώς κάποτε θα γινότανε, αλλά όχι εκ προμελέτης φυσικά.

είμαι κι εγώ εξοργισμένος, αλλά προσπαθώ να σκεφτώ ψύχραιμα και όσο πιο μακριά γίνεται από την παράνοια των ΜΜΕ και την εκμετάλευση των πολιτικών κομμάτων...

speira είπε...

"δλδ δεν πιστεύω πως κάποιοι ήθελαν να κάψουν ανθρώπους." Ας παρω λίγο προβοκατόρικα αυτή σου τη φράση κι ας την κάνω " δλδ δεν πιστέυω πως ο μπάτσος ήθελε να σκοτώσει τον Γρηγορόπουλο", "δλδ δεν πιστεύω πως η βόμβα στα Πατήσια μπήκε για να σκοτώσει τον Χαμιντουλά Νατζαφί" και πάει λέγοντας.
Σε ότι αφορά την χτεσινή μέρα μιλάμε για τι πράγμα ακριβώς ..."που δυστυχώς κάποτε θα γινότανε"..για παράπλευρες απώλειες κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης;
Καταλαβαίνω πολύ καλά τη λειτουργία της παράνοιας των μέσων
όμως μέσα μου δεν μπορώ να το περάσω τόσο αψήφιστα.

ΔemΩΝ είπε...

αυτοκράτειρα, στρέφουμε την οργή μας προς διαφορετικές κατευθύνσεις. δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αναρωτηθούμε ποιος από τους δυο μας έχει άδικο - μήπως κι οι μεν κι οι δε αυτό δεν θέλουνε;

herinna/ είπε...

dokimi

herinna/ είπε...

οκ έγραψα κείμενο μεγάλο που χάθηκε γιατί με σαμποτάρισε ο μπλογκοσποτης.
1. Κρίμα και άδικο για τις ζωές που χάθηκαν, αλλά το ανάθεμα να πέσει στα κεφάλια των πραγματικών υπεύθυνων, κι αυτών που δεν διστάζουν να θυσιάσουν ζωές, για να καταστείλουν την δίκαιη οργή των Ελλήνων, της τρίτης ηλικίας, των παιδιών, της φτωχολογιάς που κύρια βάλεται από τα μέτρα. Είδα με τα μάτια μου μπάτσους να ρίχνουν δακρυγόνα εναντίον γέρων ανθρώπων που διαδήλωναν με τους άλλους, και δεν έχει καμιά σημασία ποιοι ήταν αυτοί οι γέροντες, που τους είδαν σαν απειλή μπροστά τους τα οπλισμένα σαν αστακοί σχολιαρόπαιδα απέναντι στους άοπλους, γέροι άνθρωποι ήταν. Από την αρχή της πορείας περιέζωσαν ασφυκτικά τους διαδηλωτές και αντί να κρατήσουν διακριτική απόσταση, είχαν καταλάβει τα πεζοδρόμια από τις δυο μεριές, κάνοντάς μας να νιώθουμε παγιδευμένοι στο κάθε μας βήμα. Πολύ σύντομα από το σημείο αυτό άρχισαν να ρίχνουν τα δακρυγόνα μόνο και μόνο γιατί ο κόσμος του φώναζε να πάνε να χαθούν, να απομακρυνθούν και να μη στέκονται έτσι προκλητικά εμποδίζοντας τη διέλευση από τα πεζοδρόμια. Στο πεδίο του Άρεως ήταν εγκλωβισμένο όλο το σώμα του Σύριζα μαζί με όλες τις συνιστώσες και όλα τα εξωκοιβουλευτικά κόματα που τους έκλεισαν το δρόμο προς το σύνταγμα τα ματ, όταν άρχισαν να πέφτουν τα δακρυγόνα κοντά στην Κολοκοτρώνη. Και στη βουλή απέξω, γέροντες πήγαν αρχικά να διαμαρτυρηθούν, αφότου το ΠΑΜΕ ανέστειλε τη δράση των Χρυσαυγιτών εκεί πέρα, που με αφορμή αυτό τα ΜΑΤ άρχισαν να ρίχνουν κατόπιν αδιακρίτως και αφενός να απωθούν τους γέροντες με αυτό τον τρόπο, αφετέρου να στέλνουν πυρά και στο απέναντι πεζιδρόμιο της βουλής όπου βρισκόταν συγκεντρωμένο μεγάλο πλήθος, και παρακολουθούσε. Εν μέσω τέτοιων καταστάσεων, μέχρι κι εγώ η χέστρα των χεστών έχασα την ψυχραιμία μου και δεν νομίζω πως υπάρχει διαδηλωτής από χθες, που δεν ένιωσε την ίδια και περισσότεροι οργή. Πόνος οργή, θλίψη, και πάλι οργή, είναι τα μόνα συναισθήματα που επικράτησαν ανάμεσα σε μένα και τους φίλους μου, σε όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης.

herinna/ είπε...

Άντε φορτισμένοι σας γέμισα και ορθογραφικά.

herinna/ είπε...

ναι. φορτισμένη. Μάλλον στο κεφάλι μου έχω ακόμα καπνό.

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Αφήνω στην άκρη ότι έγινε στις χθεσινές διαδηλώσεις. Μεγάλη κουβέντα.

Έρχομαι σ' αυτό που θέλω: Θα πει κανείς επιτέλους οτί συνένοχοι των πολιτικών για τη σημερινή κατάσταση της χώρας είναι αμέτρητες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων (ναι, που πολλοί από αυτούς ήταν χθες στο δρόμο) που βολεύτηκαν απ' αυτούς συντηρώντας το πελατειακό σύστημα που με τη σειρά του βόλευε τους πολιτικούς από την άποψη των ψήφων και τους εκκολαπτόμενους δημοσίους υπαλλήλους εξασφαλίζοντάς τους ένα μόνιμο μισθό; Νοιάστηκε κανείς από αυτούς τους μή παραγωγικούς (ως επί το πλείστον) δημοσιουπάλληλους για το ότι αναλόγων προσόντων εργατικό δυναμικό χτυπιέται χρόνια τώρα στον ιδιωτικό τομέα για 600 ευρώ; Στην ψωλή τους μάλλον. Τώρα που απειλούνται τους έπιασε ο πόνος για το δημόσιο καλό. Όταν για δουλειές που μπορούν να γίνουν από ένα άτομο σε μια Υπηρεσία υπάρχουν άλλοι πέντε γύρω γύρω που καπνίζουν και πίνουν καφέδες από γραφείο σε γραφείο και αμείβονται χιλιοπεντακοσάρια και διχίλιαρα και τσεπώνουν επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης στη δουλειά, επιδόματα ξυρίσματος και αρχίδια μύδια όταν έξω ο κόσμος κάνει το χαμάλη για πεντε κατοστάρικα μιλούσε κανείς τους; Νοιάστηκε; Λοιπόν όσο υπεύθυνοι είναι οι αρπακολατζήδες πολιτικοί μας άλλο τόσο υπεύθυνοι είναι και οι αμέτρητες χιλιάδες βολεμένοι που τους έκατσε καλά να παίζουν τον δημόσιο υπάλληλο ξύνοντας ο ένας τ' αρχίδια του άλλου. Εγώ που δεν έχω να χάσω τίποτα γιατί 10 χρόνια δουλεύω για 600-650 κάθομαι ένα χρόνο να δουλέψω τζάμπα (αρκεί νά χω δυο φορές τη μέρα να φάω) για αυτή τη "Σωτηρία". Αυτοί το κάνουν; ΟΧΙ! Θα βγουν στους δρόμους φωνάζοντας: ΑΔΙΚΙΑ.
Δυστυχώς οι καιροί στρέφουν τον ένα απέναντι στον άλλο. Κι εγώ πολύ άνετα άν μπορούσα θα έκαιγα τη Βουλή με όλα τα τομάρια μέσα. Δυστυχώς όμως όσο δεν πιστεύω στους πολιτικούς, άλλο τόσο δεν πιστεύω πιά και στους πολίτες αυτής της χώρας. Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δε γίναμε ξαφνικά όλοι αθώοι απέναντι στο σύστημα και την πλουτοκρατία. Ας δούμε κι αυτά που πονάνε εμάς τους ίδιους.
Ας δούμε και τις δικές σιωπηλές-βολεμένες ευθύνες για το άδειασμα τοων ταμείων.

Καλώς σε ξαναβρήκα. Σόρι για τη σύνταξη και τον χαμένο ειρμό αλλά τα νεύρα μου είναι πάνω απ' το κεφάλι. Καταλάβατε τουλάχιστο νομίζω τί θέλω να πω...

ΔemΩΝ είπε...

Ένα (κι ένα κάνουν δύο)

αν και συμφωνώ με όλα αυτά που γράφεις, να επισημάνω μόνο αυτό: αν κανείς θέλει να είναι ειλικρινής θα πρέπει να επεκτείνει στην κριτικη του όχι μόνο στους δημόσιους υπάλληλους, αλλά και σε όλη την κοινωνία τόσο για τη δική της κατάντια, όσο και την κατάντια του κράτους που δεν είναι παρά καθρέφτης όπου καθρεφτίζονται οι μούρες μας - ολονών μας! Και η δική μου και η δική σου και όλων. Αυτή είναι η πλήρης αλήθεια.

ΟΜΩΣ: Από αυτό το σημείο, μέχρι το σημείο να βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι τις ευθύνες της πλουτοκρατίας (άσχημη λέξη, αλλά εύστοχη για όσα υπονοεί κι όσα με αυτή εννοώ) και της πολιτικής ηγεσίας, δηλαδή των θυτών, με τις ευθύνες των θυμάτων, υπάρχει ένας ωκεανός που πρέπει να διασχίσουμε και δεν νομίζω πως είναι σωστό να τον διασχίζουμε τόσο εύκολα με μια θυμωμένη παράγραφο.

Εγώ προσωπικά δεν θα δεχόμουν να παραχωρήσω ούτε μισή δραχμή για να "βγει η χώρα από την κρίση". Θα δεχόμουν όμως να ζήσω σε μια "φτωχότερη" για όλους (και φυσικά για μένα) κοινωνία με λίγη έστω αξιοπρέπεια. Όχι για να σωθεί η πατρίδα (δλδ οι τράπεζες) αλλά για να σωθεί η υπόληψή μου απέναντι σε όσα πιστεύω και απέναντι στα παιδιά μου.

κι εγώ χάρηκα που με βρήκες...

ΔemΩΝ είπε...

Ελένη αυτά που περιγράφεις μου τα είπαν ακριβώς έτσι κι άλλοι φίλοι που συμμετείχαν - και είχαν από το '80 να κατέβουν σε διαδήλωση...

Αριστερος είπε...

Σήμερα συμφωνούμε :)

ΔemΩΝ είπε...

Το φοβόμουν πως κάπω έτσι θα γίνει