Οι βιβλιόφιλοι βλέπουν τον κόσμο μέσα από τους φακούς των αναγνωσμάτων τους κι όταν αυτός τυγχάνει καμιά φορά να εμφανίζεται μπροστά τους διαφορετικός από αυτό που αντιλαμβάνονταν, μέμφονται τους συγγραφείς για τη στραβωμάρα τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους από-γοητευμένους ιδεολόγους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Τι να γίνει όμως που η πραγματικότητα φορές δεν αντέχεται με γυμνά μάτια;
Όλοι φοράμε τους φακούς μας Νάσια για να δούμε αυτή την παράσταση που είναι ο κόσμος, αλλά αν ο κόσμος δεν μας βγαίνει έτσι όπως τον φανταζόμαστε δε φταίνε οι φακοί αλλά τα "μάτια" - σωστά;
:)
Κανείς μας δεν μπορεί να αποφύγει τη στιγμή της προσγείωσης...Ο μόνος τρόπος για να μην καταθρυμματιστούμε, είναι η συνεχής διατήρηση μίας-έστω ελάχιστης-επαφής με την πραγματικότητα...
Λεμέσια, ακόμα ψάχνω χωρίς να έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέραμα τι είναι αυτή η περιβόητη πραγματικότητα. Θέλω να πω πως όσο κι αν δέχομαι πως υπάρχει μια "πραγματικότητα" ανεξάρτητη από την αντίληψη μας (μια αντικειμενική όπως την ονομάζουμε πραγματικότητα), ξέρω ταυτόχρονα, πως αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να τη "δει" κανείς - σαν ένα πράγμα καθ' εαυτό. Όλοι βλέπουμε τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε, έναν κόσμο φιλτραρισμένο από τις αισθήσεις και, κυριως, από τη νόηση μας. Άρα αυτό που ονομάζεις προσγείωση στην ουσία δεν είναι παρά αλλαγή στην αντίληψη μας για τον κόσμο - μια αλλαγή που από ότι φαίνεται είναι αναπόφευκτη για όλους και για την οποία κανείς δεν μπορεί να προετοιμαστεί.
Με λίγα λόγια είμαστε "στραβοί" γιατί βλέπουμε από "μέσα προς τα έξω" κι όχι γιατί κάποιοι έριξαν λάθος το φως στον κόσμο...
Δημοσίευση σχολίου