Λόγια γραμμένα στο κύμα
φωνές που πήρε ο βοριάς
τα χρόνια τα περασμένα
στις όχθες της λησμονιάς
Όσα μας είναι γραμμένα
κι όσα μας μέλλει να 'ρθούν
μπορεί να γίνουν μια μέρα
μα είναι μακριά και αργούν
κάπου στο μέλλον χαμένα
ανάμεσα γης κι ουρανού
Αυτά που ζεις κάθε μέρα
ασήμαντα και μικρά
είναι η ζωή σου - πιο πέρα
μη ψάχνεις και μη ζητάς
3 σχόλια:
Πολύ όμορφο...
"Εδώ ας σταθώ.", όπως λέει κι ο Αλεξανδρινός ποιητής.
Νοσταλγία... για όσα χάθηκαν ή για όσα άργησαν κι ακόμη αργούν. Ναι η ζωή είναι εδώ, στο λίγο, μα πόσο ζητήσαμε κάποτε το πολύ.
Καλημέρα.
Χαίρομαι που σ' άρεσε Λεμέσια.
"Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελαστώ πως βλέπω αυτά"
Νάσια δεν ξέρω αν είναι όντως λίγο κι αν το πολύ ήταν σ' αυτά που ζητήσαμε. Μερικές φορές έχω αυτή την περίεργη αίσθηση (που μοιάζει πιο πολύ με "έκλαμψη") πως η στιγμή τα εμπεριέχει όλα με τόση μεγαλοσύνη που καθώς αδυνατούμε να τη "χωρέσουμε" κρατάμε το λίγο και πορευόμαστε...
Δημοσίευση σχολίου