Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Εἰς παρθένον λουομένην


Παρθένος ἀργυρόπεζος ἐλούετο͵ χρύσεα μαζῶν
    χρωτὶ γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη·
πυγαὶ δ΄ ἀλλήλαις περιηγέες εἱλίσσοντο͵
   ὕδατος ὑγροτέρῳ χρωτὶ σαλευόμεναι·
τὸν δ΄ ὑπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χεὶρ
   οὐχ ὅλον Εὐρώταν͵ ἀλλ΄ ὅσον ἠδύνατο.

                                                                        Ρουφίνος

1 σχόλιο:

ΔemΩΝ είπε...

Λουζόταν η κόρη με τους λευκούς μηρούς κι έπεφτε το νερό
στα χρυσά μήλα του στήθους της που σάλευαν
στο γαλατένιο σώμα.
Πίσω οι γλουτοί της τρίβονταν ο ένας με τον άλλον
καθώς μετακινιόταν, κι ήταν πιο υγροί κι απ' το νερό.
Και τον Ευρώτα της, μπροστά, που φούσκωνε, δειλό
το χέρι σκέπαζε κι όχι όλο, όσον μπορούσε.

Μετάφραση Α. Λεντάκη