Κρίση

Το χειρότερο είναι να αναγνωρίζεις ανατριχιάζοντας την χαιρεκακία όλων εκείνων των “κοινωνικά ευαίσθητων” για τους οποίους η δυστυχία της ανεργίας και της ανέχειας δεν είναι παρά η απόδειξη όλων εκείνων που ήλπιζαν κάποτε να αποδειχτούν. Η ιδεολογία που επιτέλους “παίρνει το αίμα της πίσω”, η ευφορία του “καταρρέοντος καπιταλισμού” - μπροστά στη χαρά αυτών των επαληθεύσεων, το ατομικό δράμα του άνεργου, του δυστυχούς, του νεόπτωχου ωχριά. Άλλωστε, για τους “κοινωνικά ευαίσθητους” η Κόλαση είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στον Παράδεισο.