Ξημέρωμα

Ξημέρωνε και χάνονταν στις εσχατιές του κόσμου

της νύχτας το αντάμωμα με το άπειρο του ανθρώπου

Τέλειωσε το γλυκό κρασί και το ξανθό κριθάρι

και βγήκε ο ήλιος λάβαρο στης μέρας το κοντάρι

Κι ήρθε το γλυκοχάραμα κι έσβησε ο αποσπερίτης

μουγκρίσαν τα εργοστάσια κι ο κόσμος θορυβήθει

Κρύφτηκε η νύχτα να μη δει της μέρας την ορφάνια

τα μοχθηρά οκτάωρα τα γιάπικα τσογλάνια

Κρυφτήκαν κι οι νεράιδες στα άνυδρα ποτάμια

του ονείρου μας τα ξωτικά της σκέψης μας τ’ αλάνια

Όχλος που πάει κι έρχεται λαός που ταξιδεύει

στης μέρας τ’ άγριο σκηνικό τις άκρες του γυρεύει