Αν θέλεις τόσο πολύ ένα άρθρο σου να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να μαστιγώσεις ηθικά έναν ήδη ηθικά καταρρακωμένο λαό. Οι μισοί θα σε βρίσουν, οι άλλοι μισοί θα σε επευφημήσουν – πιστεύοντας οι ανόητοι πως έτσι το μαστίγιο δεν πέφτει στην πλάτη τους – και πάντως, θα τραβήξεις σίγουρα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω σου. Το ότι αυτό είναι κατά βάση ανήθικο, δεν πρέπει να σε απασχολεί καθόλου. Να παραμένεις πάντα, αυστηρά προσηλωμένος στο στόχο σου.
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
22 σχόλια:
σκάψεν σκάψεν κάτι θα βρεις στο τέλος. Ακόμα και περιττώματα. Κι αυτά ακριβά πουλιούνται σήμερα. Κυρίως αυτά.
μόνο αυτά πουλάνε και πουλιούνται
Φοβάμαι οτι και οι δύο γνωρίζουμε για ποιον γράφτηκε αυτό το κείμενο, και ναι, δεν διαφωνώ καθολου.
Φοβάμαι πως ξέρω ποιον εννοείς και αν και όντως θα μπορούσε να είχε γραφεί για την περίσταση, παρόλα αυτά όχι δεν δεν γράφτηκε - είναι παλιό κείμενο. Μου το υπενθύμισε όμως...
Φοβάμαι ότι αν και δεν γράφτηκε για την περίσταση, διαβάζεται σαν να γράφτηκε μόλις σήμερα, γι'αυτόν που στο υπενθύμισε:) Άστα, δεν παίζεται ο άνθρωπος. Δεν παίζεται. Και κολλημένος πάνω από τον υπολογιστή, μήν πέσει καμιά απάντηση που ξεφεύγει από τις δυνατότητες της "κλίκας", να παρέμβει αμέσως.
Όσο μεγαλώνουμε δεν είναι κακό να αποκτούμε και καποια χομπυ ;)
Δεν ξερω Δέμων.Ειλικρινά. Σε μέρες όπως αυτές καταφεύγω πάντα στους ποιητές, γιατί μόνον αυτοί λένε την αλήθεια, έλεγε ο κοινός μας φόβος. Εμπιστευθείτε με! Ο Μέγας Ναπολέων της ποίησης είναι εδώ...Καμιά φορά τον φαντάζομαι μετά απο χρόνια να φωνάζει Κικιρίκου, σε κοσμικές συγκεντρώσεις, επειδή τον αγνοούν:)
χαχαχαχαχαχαχαχαχα βρε τον έρημο τι ακούει. Να ξέραμε και για ποιον λέτε...
Μην του το πείτε Herinna, θα πληγωθεί. Πιστεύει ότι τον διαβάζει όλη η υφήλιος:)
Νά' ξερες πόσο μεγάλο είναι αυτό το θέμα...του αν δηλαδή ο ποιητής είναι ο άνθρωπος ή ο δεξιοτέχνης στην τοποθέτηση των λέξεων. Σικελιανός, Καρυωτάκης, Καβάφης, Έντγκαρ Άλαν Ποε, Μαγιακόφσκι, είχαν όλοι το θεματάκι τους πάντως. Για σκέψου το λίγο...
Ενδεικτικά, την Κική Δημουλά την ξέρει σχεδόν όλη η Ελλάδα, θυμάμαι μια από τις τελευταίες εκδόσεις της, πούλησε μόλις 200 αντίτυπα. Δύσκολο να μάθει κάποιον η υφήλιος κάπως έτσι. :)
Εμένα με ενδιαφέρει κυρίως το ηθικό σκέλος. Πόση αξία τέλος πάντων (πιστεύεις πως) έχεις για να σκρφαλώνεις απτόητος πατώντας πάνω σε καταρρακωμένες συνειδήσεις;
Σιγά μην τον τοποθετήσουμε ανάμεσα σε Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Καρυωτάκη, Έλιοτ, Πάουντ κλπ. Μου θυμίζει, το έχω πει και άλλοτε αυτό, έναν γνωστό μου δικηγόρο, που έφτιαξε μια ανθολογία δικηγόρων ποιητών μόνο και μόνο για να δει το όνομά του πιο πάνω από το όνομα του Σολωμού...Τώρα το θέμα είναι άλλο: ο συγκεκριμένος είναι ψεύτης ολκής κατά την άποψή μου. Και είτε σκαρφαλώνει πατώντας πάνω σε καταρρακωμένες συνειδήσεις είτε εξωραίζει σαν τον κισσό τις συνειδήσεις το ψέμμα δεν το σηκώνει η Τέχνη. Κάποια στιγμή αποκαλύπτεται η ασημαντοτητα που ψεύδεται.
Όποιος το κάνει αυτό δεν έχει καμιά αξία σαν άνθρωπος. Δεν πά' να είναι και ο Πάπας ο ίδιος, κοροϊδεύει τον κόσμο. Να μου πεις έχει διαφορά; Όσο πιο ψηλά σκαρφαλώνει κανείς, τόσες λιγότερες είναι οι αξίες του. Διότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να το κάνεις. Να πατήσεις πάνω στο κεφάλι του αποκάτω σου. Ελάχιστοι είναι οι ευλογημένοι που η δόξα τους χτύπησε αυτοπροσώπως την πόρτα. Εγώ πχ αν γίνω ποτέ διάσημη, θα είναι από παρεξήγηση χεχε.
Και ψτ, ψωνάρες επιτρέπεται να είμαστε οκ; διότι αν δεν είμαστε δεν έχουμε πάθος με τίποτα. Γαϊδούρια να μην είμαστε.
Ωχ Χ2 γράφαμε ταυτοχρόνως μάλλον και δεν σε είδα πριν. Όχι βρε παιδί μου δεν συγκρίνω τον συγκεκριμένο κύριο με κανέναν τους εξ επί τουτου, δεν τον γνωρίζω άλλωστε, ελπίζω δηλαδή να μην είναι κάποιος που γνωρίζω, λέω απλώς ότι δεν είναι άγιοι και οι ποιητές ή άνθρωποι χωρίς τα πάθη τους. Και συμφωνώ απολύτως πως οι τσαρλατάνοι αποκαλύπτονται αργά η γρήγορα. Ο κόσμος ο διαβαστερός έχει και κρίση. Ενίοτε γοητεύεται από κάτι που διάβασε και συμπαθεί τον δημιουργό του επειδή αυτός, ο δημιουργός είπε ίσως κάτι που ο ανανγώστης έχει μέσα του. Αν αυτόν τον αναγνώστη επιχειρήσεις όμως να τον ξεγελάσεις χρησιμοποιώντας αυτά που έχει μέσα του κι όλας, φευ.
Στα πάθη λέμε "Ναι", Herinna. Στους τσαρλατάνους του πάθους λέμε "όχι". Χμ...ελπίζεις να μην είναι, ε; Δε θέλω να σε ανησυχήσω κιόλας:)
Μου έδωσες ιδέα για ένα ποστ. Πάω να το γράψω.
Herinna, σταθείτε καλέ:) Πού θα το γράψετε να το διαβάσουμε κι εμείς που το εμπνεύσαμε, αφού δεν διατίθεται προφίλ; Πείτε καμιά κουβέντα, Herinna, μη φεύγετε έτσι:)
εδω γράφει η ελένη: http://refenecom.blogspot.com/
Εντάξει Δέμων, το πιασα το υπονοούμενο:)Ό,τι θέλω θα ρωτάω εσένα:)
Παιδουλάκια μου έχω κι έναν άρρωστο να φροντίσω. Το κείμενο το έχω αρχίσει. Σήμερα αύριο θα το δημοσιεύσω.
Δημοσίευση σχολίου